بجیر بن بجره طائی
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
ابن منده[۱] و ابونعیم[۲] از نوادگان وی روایت کرده‌اند که او در سریه خالد بن ولید به دومة الجندل (در سال نهم در بازگشت از تبوک) حاضر بود و اگر، پادشاه نصرانی آنجا را همان‌گونه که رسول خدا(ص) وصف کرده بود، یافت. در این سریه، اکیدر بن عبدالملک بن عبدالحی کندی دستگیر و برادرش «حسان»، که با مسلمانان درگیر شده بود، کشته شد.
جُبیر در بازگشت سروده خود را در وصف این نبرد برای رسول خدا(ص) خواند[۳] و آن حضرت دعا کرد تا دهانش آسیب نبیند:
| تَبَارَكَ سَائِقُ الْبَقَرَاتِ إنِّي | رَأَيْتُ اللَّهَ يَهْدِي كُلَّ هَادِ | |
| فَمَنْ يَكُ حَائِدًا عَنْ ذِي تَبُوكِ | فَإِنَّا قَدْ أُمِرْنَا بِالْجِهَادِ |
او نود سال زیست، اما دندان‌هایش سالم بود. ابن عبدالبر[۴] در اینکه وی از رسول خدا(ص) روایتی داشته باشد، تردید کرده است. ابن اسحاق[۵] آثار و اشعاری از وی در نبردهای رده آورده است. سیف بن عمر او را در شمار کشته‌های نبرد قادسیه یاد کرده است[۶].[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۳۵۰.
- ↑ ابونعیم، ج۱، ص۴۲۹.
- ↑ واقدی، ج۳، ص۱۰۲۶.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۳۳.
- ↑ ابن هشام، ج۴، ص۹۵۳.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۴۰۲.
- ↑ حسینیان مقدم، حسین، مقاله «بجیر بن بجره طائی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۹۹.