حسن بن علی بن فضال کوفی
مقدمه
خاندان بنی فضّال، از حسن بن علی بن فضال و پسرانش احمد و علی تشکیل شده است. این خاندان، ابتدا شیعه ۱۲ امامی بودند، ولی پس از مدتی فطحی شدند یعنی امامت «عبدالله افطح»، پسر امام صادق(ع) را پذیرفتند. خاندان بنی فضال، هم خودشان و هم مشایخشان ثقه معرفی شده‌اند و احادیث زیادی از این خاندان نقل شده است. سرآمد این خاندان، «حسن بن علی بن فضال کوفی» بود که از جهت زهد و وثاقت، در مرتبه والایی قرار داشت. او در زمان امامت موسی بن جعفر(ع) به هنگامی که بیمار بود و این بیماری منجر به وفات او شد، از مذهب فطحیه برگشت و به امامت امام موسی بن جعفر(ع) اقرار نمود[۱]. جمعی به امام رضا(ع) عرض کردند: «خانه‌های ما از کتب بنی فضال پر است، تکلیف ما نسبت به آنها چیست؟ امام(ع) فرمودند: به روایات آنها عمل کنید، اما باورهای آنان را کنار بگذارید».
از تألیفات حسن بن علی بن فضال این کتب را نام برده‌اند: الزیارات، البشارات، النوادر، الرد علی الغالیة، الشواهد من کتاب الله، المتعة، الناسخ والمنسوخ، الملاحم، الصلوات. وی به سال ۲۲۴ هجری درگذشت[۲].[۳]
جستارهای وابسته
- فطحیه (فرقه)
منابع
پانویس
- ↑ عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، باب ۱۹، ص۴۴۰، سخن مترجم مرحوم اکبر غفاری.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۵، ص۴۴-۵۳.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۲۶۳.