اسلام فطری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۴۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

وجدان انسان اتصال دارد به ریشه و تمام عالم هستی او تکلیف تو را از جای دیگر گرفته و به تو می‌دهد. شامّه دل است. دل، شامّه دارد و با آن خدا را می‌شناسد و به طور فطری تکلیف خدا را می‌شناسد، که ما این الهامات را اسلام فطری می‌نامیم. ﴿وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ[۱]. همان‌طور که در تفسیر المیزان استنباط فرموده‌اند، نمی‌گوید: و أوحینا إلیهم أن افعلوا الخیرات که بشود تکلیف تشریعی به اصطلاح، بلکه می‌گوید: ﴿وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ[۲] ما خود کار خیر را در قلب مردم الهام و وحی کردیم. قرآن می‌گوید ما به هر بشری وحی فرستادیم[۳].[۴]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. «و به آنها انجام کارهای نیک را وحی کردیم» سوره انبیاء، آیه ۷۳.
  2. «و به آنها انجام کارهای نیک را وحی کردیم» سوره انبیاء، آیه ۷۳.
  3. فلسفه اخلاق، ص۱۲۹.
  4. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۹۳.