هند بن ابی هاله
مقدمه
هند بن ابی هاله که ظاهراً همان هند بن عمرو جملی است از قبیله بنی‌اسد و از گروه تیمم است، پدرش ابو هاله حلیف بنی عبدالدار و مادرش خدیجه بنت خویلد همسر رسول خدا(ص) بوده [۱] و لذا او را هند بن خدیجه نیز نامیده و او ربیب رسول خدا(ص) و برادر مادری حضرت فاطمه زهرا(س) می‌باشد.
هند از اصحاب رسول خدا(ص) و مردی فصیح و بلیغ و در غزوه‌های بدر، احد و دیگر جنگ‌های صدر اسلام شرکت نمود[۲].
به نقل شیخ مفید، او پس از قتل عثمان، با امیرالمؤمنین(ع) بیعت کرد که تا پای جان از ولایت و خلافت آن حضرت دفاع نماید[۳].
شیخ طوسی نیز هند را در زمرۀ شیعیان و اصحاب امیرالمؤمنین(ع) به شمار آورده است[۴].
هند جزو فرماندهان نیروی هزاران نفری بود که از کوفه به ذی قار آمدند تا حضرت علی(ع) را در جنگ جمل یاری نمایند[۵]. او در این جنگ در حالی که قصد پی کردن شتر عایشه را داشت به دست ابن یثربی به شهادت رسید.
در عظمت و شخصیت هند همین بس که امیرالمؤمنین علی(ع) در نامه‌ای که به خواهرش ام هانی نوشت بشارت پیروزی خود را بر طلحه و زبیر یادآور شد و در آن نامه از شهدای بزرگ سپاه خود از جمله: هند، زید بن صوحان و برادرش سیحان بن صوحان و علباء بن هیثم یاد کرد و برای آنان طلب رحمت نمود[۶].[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ اسدالغابه، ج۵، ص۷۳.
- ↑ تهذیب التهذیب، ج۹، ص۸۰.
- ↑ الجمل، ص۱۰۹.
- ↑ رجال طوسی، ص۶۱، ش۳.
- ↑ ر.ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۴۸۸.
- ↑ الجمل، ص۳۹۷.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۴۲۸-۱۴۲۹.