آیا معجزه به واسطه علم غیب است؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۵۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آیا معجزه به واسطه علم غیب است؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ علم غیب
مدخل اصلیعلم غیب

آیا معجزه به واسطه علم غیب است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث علم غیب معصوم است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی علم غیب مراجعه شود.

پاسخ نخست

امام خمینی (پدیدآورنده)
امام خمینی در کتاب «نبوت از دیدگاه امام خمینی» در این‌باره گفته‌ است:

«دیروز ما می‌گفتیم خدا علم غیب را به رسولان خود نصیب می‌کند و با الهام غیبی برگزیدگان خود را به مغیبات آگاه می‌کند، امروز شما در جریان طبیعت آن را یافتید و چیزی را که پیمبران بی واسطه‌های طبیعی و اسباب ظاهری در می‌یافتند و خدا به واسطه وحی و الهام به آنها می‌رساند. از غیب‌گویی‌‎ها، شما یک کوره راه ضعیفی بر آن پیدا کردید از روی طبیعت، و همین یکی از فرق‌های میان معجزه و غیر آن است که صاحبان معجزه و کرامت کارهایی بدون وسایل طبیعی انجام می‌دهند، که دیگران یا اصلا نمی‌توانند بکنند یا بی‌واسطه و آلات طبیعی نمی‌توانند انجام دهند. شما با هواپیما اگر روزی برابر با دو ماه راه بروید سلیمان بن داوود به همه بساط که داشت دو ماه راه را بی وسیله‌های ظاهری می‌رفت»[۱].

پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه

۱. آیت‌الله مکارم شیرازی؛
آیت‌الله مکارم شیرازی در کتاب «تفسیر نمونه» در این‌باره گفته‌ است: «معجزه مربوط به عالم غیب است: ﴿وَيَقُولُونَ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ... (...) [۲]. کلمه "غیب" در جمله ﴿إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ ممکن است اشاره به این باشد که معجزه امری است مربوط به عالم غیب، و در اختیار من نیست و مخصوص خدا است و یا اشاره به این است که مصالح امور و اینکه در چه موردی حکمت ایجاب نزول معجزه را می کند جزء اسرار غیب است و مخصوص خدا است، او هر مورد را که صلاح بداند، و طالب معجزه را جویای حقیقت ببیند، معجزه را نازل می‌کند؛ چراکه غیب و اسرار نهان مخصوص ذات پاک او است»[۳].
۲. آیت‌الله رضوی؛
آیت‌الله مرتضی رضوی در کتاب «محی‌الدین در آینه فصوص» در این‌باره گفته‌ است:

«یک بار امام معصوم(ع) به یکی از اصحابش در مراسم حج نشان داده که عده‌ای از حاضرین در شکل حیوانات هستند. این حدیث نه ربطی به علم غیب دارد و نه ربطی به دیدن غیب. این یک "معجزه است" شبیه نسوختن حضرت ابراهیم(ع) در میان آتش، معجزه یک اتفاق و حادثه موردی است که در طول تاریخ بشر موارد آن خیلی معدود و کم و اندک و نادر بوده است. این‌گونه معجزه‌ها "علم" نیستند بل از مصادیق "دعا" هستند، آن هم دعای معصوم(ع) که در مورد خاصی از خدا بخواهد چیزی را خدا به او نشان دهد و یکی از معانی آن چند حدیث که در بالا مذکور شد که امام(ع) می‌گوید: "هر وقت اراده کردیم می‌دانیم والّا نه" موارد معجزه است.

علم یک حالت دائمی و همیشگی است خواه علم معمولی و خواه علم غیب، اما معجزه یک "اتفاق" و یک حادثه و برای چند لحظه و یا چند ساعت است. صوفیان مدرن، صدرائیان روز، با همه ادعای علم و دانش، در تشخیص میان علم، علم غیب، و دیدن غیب، معجزه و... عاجزند. و در عین حال ادعای عقلانیتشان گوش فلک را کر کرده است. آن قدر این قبیل خرافات غیر علمی بل ضد و مناقض با علم و ناقض عقل تکرار کرده‌اند که مسئله برای خودشان نیز مشتبه شده است گمان می‌کنند که فرق میان آنان با مردم، بیش از فرق میان یک معصوم با نادان‌ترین کفار است. به زمین و زمان ناز می‌کنند. حتی به خدا هم ناز می‌کنند»[۴].
۳. حجت الاسلام و المسلمین رضایی اصفهانی.
حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد علی رضایی اصفهانی در کتاب «تفسیر قرآن مهر» در این‌باره گفته‌ است:

﴿وَيَقُولُونَ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ [۵]

ممکن است مقصود از جمله‌ «غیب تنها برای خداست» آن باشد که معجزه، امری مربوط به عالم غیب و مخصوص خداست و یا آن که حکمت‌های زمان و مکان و نوع نزول معجزه، جزئی از اسرار غیب است که مخصوص خداست»[۶].
۴. آقای دکتر بشارتی؛
آقای دکتر علی محمد بشارتی در کتاب «رضوان معارف» در این باره گفته است: «معجزه بر چند نوع است که یکی از آنها خبر‌های غیبی و اطلاع از عالم غیب است، که اگر پیغمبر از خدا در خواست کند و بخواهد تا از ماجرایی با ماجراهایی از غیب آگاه شود، خدای متعال او را آگاه می‌کند. روزی در سفر تبوک شتر پیغمبر(ص) گم شد، اصحاب آن حضرت برای پیدا کردن آن شتر به این طرف و آن طرف رفته و به جستجو پرداختند. یکی از منافقان كه همراه لشکریان بود، از روی تمسخر گفت: او می‌پندارد که پیامبر است و از آسمان‌ها به شما خبر می‌دهد، اما اکنون نمی‌داند شترش کجاست. رسول خدا(ص) چون این سخن را شنید، رو به افرادی که در حضورش بودند، کرده و فرمودند: "مردی از لشکریان سخن گفته است، ولی به خدا سوگند من چیزی را نمی‌دانم جز آن چه را خدا به من یاد دهد. اکنون خداوند مرا به مکان آن شتر راهنمایی کرد. شتر من در همین وادی و در فلان دره است که افسارش به درختی گیر کرده است. بروید و آن شتر را بیاورید. یکی از اصحاب به محلی که پیامبر(ص) دقیقاً راهنمایی کرده بود، رفت و زمام شتر را همان گونه که پیامبر فرموده بود، به شاخه درختی گیر کرده بود، باز کرد و شتر را نزد پیامبر آورد.[۷]»[۸].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع علم غیب معصوم

پانویس

  1. نبوت از دیدگاه امام خمینی.
  2. «و می‌گویند: چرا نشانه‌ای (دلخواه ما) از سوی پروردگارش برای او فرو فرستاده نشده است؟ بگو که غیب، تنها از آن خداوند است...»؛ سوره یونس، آیه ۲۰.
  3. تفسیر نمونه، ج۸، ص ۲۵۱.
  4. محی‌الدین در آینه فصوص، ج۲.
  5. و می‌گویند: «چرا نشانه (معجزه‌واری) از پروردگارش بر او فرو فرستاده نمی‌شود؟!» پس بگو: « (آنچه از حسّ) پوشیده، تنها برای خداست؛ پس منتظر باشید، [چرا] که من (هم) با شما از منتظرانم.؛ سوره یونس، آیه ۲۰.
  6. تفسیر قرآن مهر؛ ج۹، ص۵۴.
  7. رسول محلاتی، زندگانی حضرت محمد(ص)، ص۶۰۸.
  8. رضوان معارف، ص۷۲.