عضدالدین ایجی
مقدمه
فقیه و متکلم شافعی[۱]، اهل قصبه «اِیج» فارس. ادیب و فقیه و از ائمّه کلام و اصول، معاصر ابواسحق اینجو. وی مورد خشم حاکم کرمان قرار گرفت و به حکم او در قلعهای محبوس شد و در حبس درگذشت.
آثار بسیار در حکمت و کلام و اخلاق دارد؛ از جمله:
- المَواقف، در علم کلام
- العَقائد العَضُدیَّة
- الرّسالة العَضُدیّة
- شرح مختصر ابن الحاجب
- جواهر الکلام
- الفَوائد الغِیاثّیة در معانی و بیان
- اشرف التّواریخ
- المدخل فی علم المعانی و البیان والبدیع
نام ۱۵ کتاب او در هدیّة العارفین ثبت است. تاریخ ولادت او را سال ۷۰۸ و وفات او را سال ۷۵۳ نیز ضبط کردهاند[۲].[۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ و به قولی حنفی
- ↑ اعلام ۳ / ۲۹۵، انساب ۱ / ۲۳۴، راهنمای ادبیات ۵۹، معجم المؤلفین ۵ / ۱۱۹، المنجد ۱۰۰، هدیة العارفین ۱ / ۵۲۷،
- ↑ تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۱، ص۵۶۶.