عضدالدین ایجی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۴۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

فقیه و متکلم شافعی[۱]، اهل قصبه «اِیج» فارس. ادیب و فقیه و از ائمّه کلام و اصول، معاصر ابواسحق اینجو. وی مورد خشم حاکم کرمان قرار گرفت و به حکم او در قلعه‌ای محبوس شد و در حبس درگذشت.

آثار بسیار در حکمت و کلام و اخلاق دارد؛ از جمله:

  1. المَواقف، در علم کلام
  2. العَقائد العَضُدیَّة
  3. الرّسالة العَضُدیّة
  4. شرح مختصر ابن الحاجب
  5. جواهر الکلام
  6. الفَوائد الغِیاثّیة در معانی و بیان
  7. اشرف التّواریخ
  8. المدخل فی علم المعانی و البیان والبدیع

نام ۱۵ کتاب او در هدیّة العارفین ثبت است. تاریخ ولادت او را سال ۷۰۸ و وفات او را سال ۷۵۳ نیز ضبط کرده‌اند[۲].[۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. و به قولی حنفی
  2. اعلام ۳ / ۲۹۵، انساب ۱ / ۲۳۴، راهنمای ادبیات ۵۹، معجم المؤلفین ۵ / ۱۱۹، المنجد ۱۰۰، هدیة العارفین ۱ / ۵۲۷،
  3. تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۱، ص۵۶۶.