روضه خادم حضرت زینب

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Ali (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۵ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

روضه، نام بانویی است که ابتدا خدمت کار پیامبر گرامی اسلام(ص) بود[۱].

طبری ذیل آیه شریفه: ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُیُوتًا غَیْرَ بُیُوتِکُمْ حَتَّی تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَی أَهْلِهَا[۲]. می‌گوید: پیامبر درباره شخصی که از آن حضرت اجازه ورود به محضرش را می‌خواست به روضه فرمود: به او بگو ابتدا سلام کند، سپس اجازه ورود بگیرد. آن مرد شنید سلام کرد و سپس اجازه ورود گرفت[۳].

آن‌گاه که جهان اسلام به سوگ رسول خدا نشست، او به خانه حضرت فاطمه رفت و پس از شهادت آن بزرگوار و ازدواج حضرت زینب(س) به خدمت فرزندان او درآمد. چون کاروان حسینی آهنگ خروج از مدینه را نواخت، او نیز همراه حضرت زینب به کربلا آمد و ناظر و شریک مصائب اهل بیت بود[۴].

اگر چه مورخان به اسارت روضه در حادثه کربلا اشاره نکرده‌اند، با توجه به حضور او در واقعه عاشورا می‌‌توان وی را از اسیران کربلا به شمار آورد.[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. بحارالانوار، ج۱۶، ص۱۲۶.
  2. «ای مؤمنان! به خانه‌هایی جز خانه خودتان درنیایید تا آنکه آشنایی دهید و بر اهل آن (خانه)‌ها سلام کنید؛ این برای شما بهتر است، باشد که پند گیرید» سوره نور، آیه ۲۷.
  3. ابن جریر طبری، جامع البیان، ج۱۰، ص۱۳۴؛ الاصابة فی تمییز الصحابه، ج۸، ص۱۴۵.
  4. معالی السبطین، ج۲، ص۲۳۰.
  5. مزینانی، محمد صادق، نقش زنان در حماسه عاشورا، ص:۲۶۵.