اشر در فقه سیاسی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۲۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

منابع

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۷۷.
  2. احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۰۲.
  3. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۵۲۹.
  4. سید قطب، فی ظلال القرآن، ج۶، ص۳۴۳۲.
  5. سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۹، ص۸۰.
  6. «بلکه او دروغزنی خویشتن‌خواه است» سوره قمر، آیه ۲۵.
  7. علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۴.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۹۶.