حارث بن سوید تیمی
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- حارث بن سوید از اصحاب رسول خدا(ص) بود که در کوفه ساکن گردید، و در زمره اصحاب امیرالمؤمنین علی(ع) درآمد و از آن حضرت و نیز از عبدالله بن مسعود و دیگران نقل حديث کرده است[۱]. وی پس از شهادت امیرمؤمنان(ع) در ایمان و اعتقاد خود ثابت قدم ماند و با امام حسن مجتبی(ع) بیعت کرد و امام حسن(ع) نامه‌ای برای معاویه نوشت و آن را به حارث بن سوید و جندب ازدی داد که برای معاویه بردند و آن دو معاویه را به بیعت با امام مجتبی(ع) فراخواندند[۲]. شرح حال حارث پس از این تاریخ معلوم نیست و چرا در حادثه کربلا شرکت نکرده، خبری در دست نیست.
- وی به سال ۷۲ هجری در اواخر حکومت عبدالله بن زبیر درگذشت[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ تهذيب التهذیب، ج۲، ص۱۱۳؛ الاصابه، ج۲، ص۱۵۷ و شرح ابن ابی الحدید، ج۱۵، ص۴۹
- ↑ شرح ابن ابی الحدید، ج۱۶، ص۲۵ و ۲۶.
- ↑ الاصابه، ج۲، ص۱۵۸
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۲۸-۳۲۹.