بیعت با امام

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

هر چند مسلمانان در ماجرای غدیر خم با علی (ع) بیعت کرده بودند، اما آنچه در سقیفه روی داد، نگذاشت آنان بر بیعت خویش پایدار و وفادار بمانند. پس از مرگ عثمان، باری دیگر در مدینه با پای‌فشاری بسیار، دست علی (ع) را به عنوان خلیفه فشردند و پس از شهادت آن حضرت با فرزندش امام حسن (ع) بیعت کردند[۱][۲].

ده سال بعد از شهادت امام حسن (ع) مردم کوفه نیز با مسلم بن عقیل، به نیابت از امام حسین (ع) بیعت کردند. از بیعت‌های دیگری که در تاریخ آمده است، بیعت مردم خراسان با امام رضا (ع) به عنوان ولی‌عهد مأمون است[۳][۴].

بیعت با امام مهدی

منابع

پانویس

  1. تاریخ طبری‌، ۴/ ۸ و ۵/ ۱۵۸؛ مروج الذهب‌، ۲/ ۳۵۸.
  2. فرهنگ شیعه، ص۱۶۵.
  3. تاریخ طبری‌، ۵۵۴۸؛ مروج الذهب‌، ۳/ ۶۴؛ مناقب آل ابی طالب، ۴/ ۲۹۱.
  4. فرهنگ شیعه، ص۱۶۵-۱۶۶.