اشداء
اشداء از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اشداء در قرآن - اشداء در حدیث - اشداء در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- اشدّاء: سختگیری[۱] و شدت عمل. اصل آن "شدّ" به معنای قوت در قدرت[۲] و چیزی در مقابل رخوت و سستی[۳].
- ﴿مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ﴾[۴].
- از صفات مؤمنان و جامعه ایمانی، اتخاذ سیاست سختگیری و صلابت و قهر در مقابل کفار و رحمت و عطوفت، نیکی و مدارا با یکدیگر است[۵].
- این اصل قویم و استوار در سیاست خارجی و روابط بین الملل اسلامی در تحکیم روابط مسلمانان و تقویت آنان و کنارزده شدن کفار و مشرکان از ایفای نقش در جوامع اسلامی و روابط با آنها بسیار مؤثر و حیاتی است[۶].
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۸.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۷۹.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۶، ص۲۷.
- ↑ «محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند» سوره فتح، آیه ۲۹.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۶، ص۲۰۹.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۹۵.