مقدمه

 ...فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَى [۱]. این آیه به آخرین بخش از مبارزه حضرت موسی یعنی خروج بنی اسرائیل از مصر اشاره دارد. سوره طه بیستمین سوره قرآن است که در هفتاد و هفتمین آیه آن واژه «درک» به معنای عمق دریا جای گرفته است. «واژه درک به معنای پایین‌ترین مرحله و عمق دریاست و نیز به معنای ملحق شدن و تبعیت و خسارت‌هایی که به انسان می‌رسد به کار می‌رود و از این رو به محاصره دشمن و گرفتار شدن در دام او نیز «درک» گفته می‌شود»[۲]. پایین‌ترین نقطه دریایی که از وسط به دو نیم شد تا پیامبر خدا به همراه یارانش از میانش بگذرند درک خوانده شده است. در این نقطه راهی گشوده شد که حضرت موسی و بنی اسرائیل گام در آن نهادند و به سلامت گذشتند و سپس فرعون و سپاهیان او دچار یکی از وحشتناک‌ترین عذاب‌های پروردگار شدند. «درک» یکی از مدارکی است که ما را به سر منزل مقصود می‌رساند و یادآور «رود نیل» است.[۳]

منابع

پانویس

  1. «و به موسی وحی کردیم که بندگان مرا شب راهی کن و راهی خشک در دریا برای آنان بگشا (چنان که) نه از سر رسیدن (دشمن) بترسی و نه (از غرق شدن) بهراسی» سوره طه، آیه ۷۷.
  2. تفسیر قرآن مهر، ج۵، ص۵۶۸.
  3. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۴۷۵.