آخِر - رمضانی (مقاله)
آخِر | |
---|---|
منتهی و مرجع اشیاء باقی و ابدی/ از اسماء و صفات الهی | |
زبان | فارسی |
نویسنده | رضا رمضانی |
موضوع | آخِر |
منتشر شده در | دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ |
وابسته به | پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی |
محل نشر | قم، ایران |
تاریخ نشر | ۱۳۸۲ |
تعداد صفحات | ۱۰ |
شماره صفحات | صفحات ۹۳ الی ۹۶ |
آخِر: (منتهی و مرجع اشیاء باقی و ابدی/ از اسماء و صفات الهی) عنوان مقالهای است که به بحث و بررسی پیرامون یکی از اسماء پروردگار با عنوان آخِر میپردازد. این مقاله به قلم رضا رمضانی نگاشته شده و در دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ منتشر گشته است.
فهرست مقاله
- مفهوم آخر
- آخر از فروع اسم محیط
- منابع
دربارهٔ پدیدآورنده
آیتالله دکتر رضا رمضانی (متولد ۱۳۴۲ش، گیلان)، تحصیلات حوزوی خود را در محضر اساتیدی همچون حضرات آیات: سید جلال الدین آشتیانی، ناصر مکارم شیرازی، حسین وحید خراسانی و عبدالله جوادی آملی به اتمام رساند. همکاری با دانشگاه گیلان، مرکز اسلامی امام علی وین، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه تهران، ریاست مرکز اسلامی هامبورگ، نمایندگی در مجلس خبرگان رهبری و دبیرکلی مجمع جهانی اهل بیت از جمله فعالیتهای وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «شرح نامه امیرالمومنین (ع)»، «شرح دعای ابوحمزه»، «شرح مناجات خمسهعشره»، «عرفانی پویا در اندیشه امام»، «الله» و «رابطه با خدا» برخی از این آثار است.[۱]