آفرینش حضرت فاطمه زهرا
مقدمه
خدای سبحان برای به وجود آوردن شخصیت صدیقه طاهره حضرت زهرا (س) محیط شایسته و لازم را مهیا ساخت، پدر بزرگوار وی رسول اکرم (ص) و مادر با عظمتش حضرت خدیجه (س) بود. روایات، از توجه و عنایت الهی در مسأله آفرینش وجود مقدس حضرت زهرا (س) سخن به میان آورده و رسول اکرم (ص) نیز در موارد متعددی به این مسأله اشاره فرموده است[۱].
نقل شده روزی رسول خدا (س) در أبطح جلوس فرموده بود که جبرئیل بر او نازل شد و عرضه داشت: ای محمد! خدای سبحان به شما درود و سلام فرستاده و فرمان می‌دهد چهل روز از خدیجه کناره‌گیری کن. پیامبر (ص) عمّار یاسر را خدمت خدیجه فرستاد و او را در جریان این فرمان الهی قرار داد.
رسول خدا (ص) چهل روز روزه گرفت و شب‌ها به نماز ایستاد. با پایان یافتن چهل روز، جبرئیل نازل شد و عرضه داشت: ای محمد! خدای بزرگ و بلند مرتبه به شما درود می‌فرستد و دستور می‌دهد مهیای اعطای تحیّت و تحفه او باشی. در همین اثناء میکائیل نازل گشت و طبقی را که با پارچه‌ای از حریر نازک پوشانده شده بود با خود داشت و آن را در مقابل رسول خدا (ص) قرار داد و جبرئیل وارد شد و عرضه داشت: ای محمد! پروردگارت فرمان می‌دهد که امشب از این غذا افطار نمایی.
رسول خدا (ص) از آن غذا تناول فرمود و سیر شد و به اندازه کافی آب نیز نوشید، سپس به‌پا خاست نماز بگزارد که جبرئیل حضور وی رسید و عرضه داشت: در این لحظه نماز بر تو حرام است[۲] تا به منزل خدیجه بروی؛ زیرا خدای عزوجلّ با خود پیمان بسته است امشب از صلب تو فرزندان پاک و منزّهی را بیافریند. در پی این فرمان، رسول خدا (ص) شتابان رهسپار منزل خدیجه شد.
حضرت خدیجه (س) می‌گوید: من با تنهایی مأنوس بودم، با فرارسیدن شب روپوشی بر خود می‌پوشاندم، پرده‌های خانه‌ام را آویزان و در خانه را می‌بستم و پس از به‌جای آوردن اذکار و اورادم چراغ خانه را خاموش کرده و به بستر می‌رفتم. شب موعود که فرارسید میان خواب و بیداری ناگهان رسول خدا (ص) پشت در آمد و در را کوبید، صدا زدم پشت در کیست؟ حلقه این در را جز محمد کسی نمی‌کوبد؟... خدیجه اظهار می‌دارد: رسول خدا (ص) با صدایی دلنواز و سخنی شیرین فرمود: «خدیجه! در را باز کن منم محمد». من در را گشودم و نبیّ اکرم (ص) وارد منزل شد، سوگند به آن‌کس که آسمان را برافراشته نگاه داشت و آب را از زمین جوشاند، هنوز رسول خدا (ص) از من فاصله نگرفته بود که احساس کردم به فاطمه باردارم[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ بحار الانوار، ج۱۶، ص۱۰- ۱۱.
- ↑ شاید منظور، نماز نافله باشد.
- ↑ بحار الانوار، ج۱۶، ص۷۹- ۸۰، این مضمون را ذهبی در میزان الاعتدال، ج۳، ص۵۴۰ و خطیب بغدادی در تاریخ خود، ج۵، ص۸۷ و محبّ الدین طبری در ذخائر العقبی، ص۵۴- ۵۵ آورده‌اند.
- ↑ حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۳، ص ۷۱.