آن سه چیزی که از اصل ایمان است کدامند؟ (پرسش)
| آن سه چیزی که از اصل ایمان است کدامند؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / مقدمات ظهور امام مهدی / نشانه‌های ظهور امام مهدی |
| مدخل اصلی | مسیح دجال |
| مدخل وابسته | ؟ |
| تعداد پاسخ | ۱ پاسخ |
آن سه چیزی که از اصل ایمان است کدامند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسش‌های وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند.
پاسخ نخست
آقای حیدر کامل ، در کتاب «دجال آخرالزمان» در این‌باره گفته است:
«از ابی داوود از انس که سند آن به رسول الله (ص) می‌رسد، روایت شده است که: "سه چیز از اصل ایمان است: دست باز داشتن از گوینده "لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ " و تکفیر ننمودن او به سبب گناهش، خارج نکردن او از اسلام به خاطر اعمالش و جهاد که از زمان بعثت من همواره بوده است و تا زمانی که آخرین افراد امت من با دجال پیکار کنند، وجود خواهد داشت و جور هیچ ستمکا و عدل هیچ دادگری آن را باطل نمی‌گرداند. ایمان به اندازه قدرت و طاقت است و معنی کفایت در جهاد این است که گروهی کافی به مبارزه با دشمنان اقدام کنند؛ حال این امر ممکن است یا به صورت به عهده گرفتن جمع‌آوری عایدات برای جهاد باشد یا به قصد قربت، خود را به گونه‌ای آماده جهاد نماید که دشمنان در صورت داشتن سوءنظر، با دیدن این آمادگی از پیکار با آنان منصرف گردند و باید در مرزها نیز افرادی برای دفاع از دشمن مستقر باشند و باید در هر سال، لشکری در داخل کشور، علیه دشمن، تحرک داشته باشد"[۱]»[۲].
پانویس
- ↑ "عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): ثَلاثٌ مِنْ أَصْلِ الإِسْلامِ: الْكَفُّ عَنْ مَنْ قَالَ: لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ لا يُكَفِّرُهُ بِذَنْبٍ وَلا يُخْرِجُهُ مِنَ الإِسْلامِ بِعَمَلٍ، وَالْجِهَادُ مَاضٍ مُذْ بَعَثَنِي اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ إِلَى أَنْ يُقَاتِلَ آخِرُ أُمَّتِي الدَّجَّالَ لا يَصْرِفُهُ جَوْرُ جَائِرٍ وَلا عَدْلُ عَادِلٍ، وَالإِيمَانُ بِالأَقْدَارِ كُلِّهَا وَ مَعْنَى الْكِفَايَةِ فِي الْجِهَادِ: أَنْ يَنْهَضَ إِلَيْهِ قَوْمُ يَكُفُّونَ فِي جِهَادُهُمْ، إِمَّا أَنْ يَكُونُوا جُنْداً لَهُمْ دَوَاوِينَ مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ، أَوْ يَكُونُوا أَعِدُّوا أَنْفُسِهِمْ لَهُ تَبَرُّعاً، بِحَيْثُ إِذَا قَصْدُهُمْ الْعَدُوِّ حَصَلَتْ الْمَنَعَةِ بِهِمْ، وَ يَكُونُ فِي الثُّغُورِ مَنْ يَدْفَعُ الْعَدُوِّ عَنْهَا، وَ يَبْعَثُ فِي كُلِّ سَنَةٍ جَيْشاً يُغِيرُونَ عَلَى الْعَدُوِّ فِي بِلَادِهِمْ "؛ یهوتی، منصور بن یونس، کشف القناع، ج ۳، ص ۳۵.
- ↑ حیدر کامل، دجال آخرالزمان، ص 292 .