ابراهیم بن بشر

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

در برخی منابع متأخر نام او ابراهیم بن ابان بن بشر آمده است.[۱] وی شیعه و از یاران امام رضا(ع) بود.[۲] نجاشی می‌‌نویسد: وی دارای تألیفی به نام «مسائل الی الرضا»(ع) بود و محمد بن عبدالحمید که ظاهراً مراد از او ابوجعفر عطّار، وکیل امام حسن عسکری(ع) است، آن را از ابراهیم روایت کرده است،[۳] از این رو باید وی را از رجال قرن سوم به شمار آورد. گفتنی است احتمال دارد وی همان ابراهیم بن بشر بن خالد عبدی باشد که از عمرو بن خالد[۴] و منصور بن یعقوب بن ابی نویره اسدی روایت کرده و علی بن عباس بن ولید و عبدالله بن محمد بن عبیدالله بن مطلب شیبانی در کوفه از وی نقل کرده‌اند.[۵].[۶]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. مجمع الرجال ۱/۳۹۰.
  2. دائرة المعارف الشیعیة العامه ۱/۴۸.
  3. رجال النجاشی ۱/۱۰۵.
  4. الخصال ۳۱۷.
  5. الامالی (طوسی) ۲۰۶ و ۵۸۷.
  6. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۸.