ابراهیم بن هاشم قمی در تاریخ اسلامی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ابراهیم بن هاشم قمی است. ابراهیم بن هاشم قمی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابراهیم بن هاشم قمی در تراجم و رجال - ابراهیم بن هاشم قمی در معارف و سیره رضوی - ابراهیم بن هاشم قمی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابراهیم بن هاشم از اکابر محدثان، روات، عالمان و فقیهان شیعه است. وی در قرن سوم ه.ق در کوفه متولد شد و در همان جا نشو و نما یافت. سپس در دوران جوانی به قم مهاجرت کرد. او نخستین شخصی است که از کوفه به قم هجرت کرد و احادیث محدثان کوفه را در آنجا منتشر کرد.
ابراهیم از اصحاب امام رضا و امام جواد(ع) حدیث فرا گرفته است، ولی حدیثی از امام رضا(ع) نقل نکرده است. همه محدثان او را ثقه دانسته و روایات او را صحیح شمرده‌اند[۱].
ابراهیم در تاریخ و سیره تألیفاتی دارد که مشهورترین آنها قضایا امیرالمؤمنین و النوادر است[۲].
فرزند او به نام علی بن ابراهیم مفسر قرآن و صاحب تفسیر مشهور علی بن ابراهیم، از اساتید شیخ کلینی صاحب اصول کافی است. از مشهورترین تألیفات علی بن ابراهیم قرب الاسناد است. قبر او در قم مقابل مدرسه مرحوم آیت‌الله العظمی سید محمد رضا موسوی گلپایگانی؛ واقع شده است.[۳]
منابع
پانویس
- ↑ طوسی، فهرست، ص۱۴؛ نجاشی، رجال، ص۱۲؛ طوسی، رجال، ص۳۶۹ و حلی، رجال، ص۴.
- ↑ الذریعه، ج۱۷، ص۱۵۲؛ تنقیح المقال، ج۱، ص۳۹.
- ↑ قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 251-252.