علی بن ابراهیم قمی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

ابوالحسن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی محمدی از محدثان مشهور شیعی است که نامش در سند بیش از ۷۱۴۰ روایت آمده است. [۱] او از محدثانی همچون پدرش ابراهیم، احمد برقی و ابن عقده روایت کرده است. افرادی همانند ثقه الاسلام کلینی، ابومحمد حسن بن حمزه علوی و محمد بن علی ماجیلویه از محضرش بهره برده و از وی روایت نقل کرده‌اند. [۲]

او محدث، مفسر، فقیه و اخباری بوده و در کتب رجالی شیعه وی را مورد اعتماد و صحیح المذهب دانسته‌اند. [۳] او از راویانی هست که تألیفات فراوانی دارد. وی در اواسط عمر نابینا شد و تاریخ درگذشت وی نامعلوم است؛ ولی حمزه بن قاسم در سال ۳۰۷ هجری از وی روایت نقل کرده است. [۴]

تألیفات او عبارت‌اند از: المناقب، اختیارالقرآن، قرب الاسناد، [۵] الناسخ والمنسوخ، التفسیر، الشرائع، الحیض، التوحید والشرک، فضائل امیرالمؤمنین (ع)، المغازی، الانبیا، رسالة فی معنا هشام ویونس، جوابات مسائل سأله عنها محمّد بن بلال معروف به المشذر[۶].[۷]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. معجم رجال الحدیث، ج ۱۱، ص ۱۹۳ ـ ۲۱۰.
  2. جامع الرواة، ج ۱، ص ۵۴۵.
  3. الفهرست (الطوسی)، ص ۸۹.
  4. تنقیح المقال، ج ۲، ص ۲۶۰.
  5. الفهرست (الندیم)، ص ۲۷۷.
  6. رجال (النجاشی)، ج ۲، ص ۸۶.
  7. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۳۰۳.