عمرو بن علی صیرفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

ابوحفص عمرو بن علی بن بحر بن کنیز صیرفی فلاس بصری. حدود ۱۶۰هـ به دنیا آمد.[۱] از افرادی چون سفیان بن عیینه، زیاد بن ربیع، یحیی قطان و یزید بن زریع حدیث شنید و دانشمندان بنامی چون: بخاری، عفان بن مسلم، ابوزرعه، ابوداود سجستانی و ابوعیسی ترمذی از وی روایت نقل کرده‌اند. او در بغداد و بصره شاگردان خود را آموزش می‌‌داد. ابوزرعه می‌‌گوید: در بصره با حافظه‌تر از علی مدینی، ابن شاذکونی و عمرو بن علی نیافتم.[۲]

وی در سال‌های ۲۱۶، ۲۲۴ و ۲۳۶هـ به اصفهان مسافرت نمود و در آنجا نیز برای دانش‌پژوهان حدیث نقل کرد. نسائی او را حافظ ثقه و صاحب حدیث به حساب آورده است.[۳] او این حدیث را با چند واسطه از پیامبر اکرم a نقل می‌‌کند که شب و روز به پایان نمی‌رسد تا فردی از اهل بیت من که نامش با من یکی است، بر ملت عرب حکم فرمایی نماید.[۴] عمرو بن علی بعد از حدود نود سال عمر در سال ۲۴۹هـ [۵] در سامرا[۶] یا عسکر[۷] درگذشت. کتاب‌های المسند، العلل، التاریخ و کتابی هم در تفسیر از آثار اوست[۸].[۹]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. تاریخ الاسلام ۱۸/۳۷۸.
  2. تاریخ بغداد ۱۲/۲۰۷.
  3. سیر اعلام النبلاء ۱۱/۴۷۱.
  4. تذکرة الحفاظ ۲/۴۸۸.
  5. تاریخ الاسلام ۱۸/۳۷۹.
  6. طبقات المفسرین ۲/۲۰.
  7. الثقات ۸/۴۸۸.
  8. الاعلام ۵/۸۲.
  9. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص ۵۸۴.