ابوداوود طیالسی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوداود سلیمان بن داود بن جارود طیالسی اسدی بصری زبیری خاندانش ایرانی و از موالی آل زبیر به شمار می‌‌آمدند. ابوداود در سال ۱۳۳ هـ متولد شد و در بصره اقامت گزید و نزد سفیان ثوری، هشام بن ابی عبدالله، همام بن یحیی و دیگران حدیث فرا گرفت و حتی برای فراگیری حدیث به بغداد و اصفهان نیز سفر کرد. وی حدود چهل هزار حدیث را حفظ داشت. علمای رجال اهل سنت او را محدثی ثقه و راستگو دانسته‌اند. کسانی چون جریر بن عبدالحمید، محمد بن سعد کاتب و هارون بن سلیمان از او روایت کرده‌اند. وی بر اثر خوردن بلاذر، مبتلا به مرض جذام گشت و در ماه صفر سال ۲۰۴ در بصره از دنیا رفت و والی بصره، یحیی بن عبدالله بر وی نماز گزارد.[۱] برخی معتقدند که ابوداود هر چند فردی حافظ بود، گاهی در نقل حدیث دچار اشتباه می‌‌شد.[۲] ابوداود کتاب «المسند»[۳] و «فضائل الأنصار» را تألیف کرده است[۴].[۵]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. تاریخ بغداد، ج۹، ص۲۴.
  2. تقریب التهذیب، ج۱، ص۳۲۳.
  3. الانساب، ج۴، ص۹۱.
  4. ایضاح المکنون، ج۲، ص۱۹۵.
  5. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۳۸۱.