ابوشبل

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

ابوشبل
تصویر کهنی از مدینه
نام کاملابوشبل
جنسیتمرد
از قبیلهبنی‌مخزوم

مقدمه

دولابی[۱] وی را از تیره مخزوم و از صحابه مشهور به کنیه می‌داند و حدیث وی را از جدش نقل می‌کند: رسول خدا (ص) به معاذ بن جبل، کلمات و اذکار مختصری آموخت که می‌توانست جایگزین اذکار بی‌شمار دیگر شود. اما ابن حجر[۲]، شرح حال او را در بخش چهارم الاصابه (توهمات) آورده و نظر دولابی را درباره صحابی بودن وی، موهوم پنداشته و حدیث وی را از رسول خدا یه با واسطه. نه مستقیم - دانسته است. ابن حجر چون دلیلی بر صحابی بودن وی نیافته و اطلاعات کافی برای شناسایی وی در دست نداشته، وعده نوشتن شرح حال او را در بخش مبهمات کتاب الاصابه داده است که متأسفانه این بخش در الاصابه موجود نیست. سند حدیثی که دولابی برای ابوشبل آورده کاملا معلوم می‌کند که وی، حدیث را از طریق جدش نقل می‌کند، ولی آنچه موجب پدید آمدن اشتباه شده، جمله «وكان من اصحاب النبي»؛ است که در سند حدیث پس از عبارت «حدثني رجل من بني مخزوم يکنی أباشبل عن جده»؛ آمده است. به همین دلیل، دولابی به اشتباه، گمان کرده این وصف درباره ابوشبل است، اما ابن حجر آن را درباره جد ابوشبل می‌داند؛ چنانکه طبرانی[۳] در همین سند تصریح کرده که جد ابو شبل، صحابی است. در میان محدثان و راویان شیعی، سه نفر با کنیه ابوشبل شناخته‌اند که هیچ کدام با ابوشبل غیر منسوب مورد نظر ما اشتراک ندارند. یکی با نام علقمة بن قیس بن عبدالله نخعی از اصحاب وفادار امام علی (ع) است[۴] و دو نفر دیگر، با نام‌های احمد بن عبدالعزیز کوفی[۵] و عبدالله بن سعید اسدی[۶] از اصحاب امام صادق (ع) هستند.[۷]

منابع

پانویس

  1. دولابی، ج۱، ص۶۹.
  2. ابن حجر، ج۷، ص۱۸۱.
  3. طبرانی، ص۴۶۶.
  4. بخاری، ج۴، ص۴۱؛ ابن عساکر، ج۲۱، ص۱۶۱.
  5. طوسی، ص۱۵۳.
  6. نجاشی، ص۲۲۳.
  7. داداش‌نژاد، منصور، مقاله «ابوشبل»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۶۸-۳۶۹.