قاسم بن معن بن عبدالرحمن بن عبدالله بن مسعود کوفی مسعودی هذلی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

ابوعبدالله قاسم بن معن بن عبدالرحمان بن عبدالله بن مسعود کوفی مسعودی هذلی بعد از سال ۱۰۰هـ متولد شد[۱] و اهل کوفه بود.[۲] او از اصحاب و یاران امام صادق(ع) بود[۳] و از ایشان و افرادی مانند عبدالملک بن عمیر، منصور بن معتمر،[۴] حسین بن عبدالله، هشام بن عروة و اعمش روایت نموده است. از شاگردان بزرگ ابوحنیفه در فقه بوده و ادبیات عرب را نزد محمد بن زیاد اعرابی آموخت.[۵]

او فردی مورخ، نسب شناس و شاعر بود.[۶] روایتگرانی همچون خلاد بن خالد،[۷] مالک بن اسماعیل، معافی بن سلیمان، عبدالرحمان بن مهدی و عبدالله بن ولید از ایشان نقل روایت کرده‌اند.[۸] مسعودی مدتی از جانب مهدی عباسی[۹] متولی امر قضاوت در کوفه بود، ولی هیچ گاه از این منصب ارتزاق نکرد.[۱۰] برخی وی را حنفی مذهب،[۱۱] و برخی امامی دانسته‌اند.[۱۲] کتاب‌های غریب المصنف، نوادر اللغة و کتاب النحو از آثار اوست.[۱۳] وی در سال ۱۷۵هـ درگذشت.[۱۴].[۱۵]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. سیر اعلام النبلاء ۸/۱۹۰.
  2. الثقات ۷/۳۳۹.
  3. رجال الطوسی ۲۷۳.
  4. تهذیب الکمال ۲۳/۴۴۹.
  5. تاریخ الاسلام ۱۱/۲۹۷ و ۲۹۸.
  6. المعارف ۲۴۹.
  7. جامع الرواة ۲/۲۲.
  8. تهذیب الکمال ۲۳/۴۵۰.
  9. سیر اعلام النبلاء ۸/۱۹۱.
  10. الطبقات الکبری ۶/۳۸۴.
  11. الجواهر المضیئه ۱/۴۱۲.
  12. تنقیح المقال ۲/۲۵.
  13. هدیة العارفین ۱/۸۲۵.
  14. تقریب التهذیب ۲/۱۲۱.
  15. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۲۳.