ابومحمد جزیری
مقدمه
این محدت نیز مجهول می‌باشد و نامی از او در کتب رجال حدیث نیست او یک حدیث از حضرت رضا(ع) نقل می‌کند.
او می‌گوید: من در حضور حضرت رضا(ع) بودم که شخصی از وی سؤال کرد و من هم سخنان او را می‌شنیدم، او گفت: قربانت گردم تفسیر ﴿فَنَظِرَةٌ إِلَى مَيْسَرَةٍ﴾[۱] چیست؟ آیا برای این انتظار مدت معینی هست که باید طلبکار تا آن مدت صبر کند، در صورتی که او مال را گرفته وخرج زن و فرزندانش کرده است، او نه از کسی طلبکار می‌باشد و نه در انتظار محصولی که بتواند به وسیله آن وام‌های خود را بدهد، پس معنی این که وام دهنده باید او را مهلت معینی بدهد و در انتظار باشد چه می‌باشد.
امام(ع) فرمودند: آری باید به اندازه انتظار بکشد تا خبر افلاس او به امام برسد و در این جا حاکم شرع از سهم غارمان وام او را می‌دهد، این در صورتی است که او وام را در راهی که مرضی خداوند بوده خرج کرده باشد، اما اگر آن را در معصیت خرج کرده باشد بر امام لازم نیست آن را بدهد، گفتم: اگر مرد امینی بوده و معلوم نیست در راه اطاعت و یا معصیت خرج کرده چه باید کرد؟
فرمودند: این جا باید از هرجا که می‌تواند فراهم کند و وام خود را بدهد.[۲]
منابع
پانویس
- ↑ «و اگر تنگدست باشد، مهلتی باید تا گشایشی یابد و اگر بدانید صدقه دادن برای شما بهتر است» سوره بقره، آیه ۲۸۰.
- ↑ عطاردی قوچانی، عزیزالله، راویان امام رضا در مسند الرضا، ص ۴۹.