ابومحمد فقعسی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

فقعسی به فقعس بن طریف بن عمرو بن قعین بن حارث تیره‌ای از بنواسد بن خزیمه منسوب است[۱]، او را به دلیل اشعار حماسی‌اش راجز (رجزخوان) لقب داده‌اند و در بسیاری از کتب ادبی، به اشعار حماسی او استشهاد و از وی به همین لقب یاد شده است[۲]. ابن حجر[۳] او را در بخش سوم - مخضرمین - آورده است. وی با طلیحة بن خویلد، پیامبر دروغین هم تیره است. زمانی که خالد بن ولید، طلیحه و بنو اسد را در منطقه بطاح شکست داد، ابو محمد فقعسی اشعاری سرود که زبیر بن بکار آنها را نقل کرده است. وی می‌گوید: زمانی که با خالد بیعت شد، ما شتابان به سوی او رفتیم، در حالی که خون از اطراف دهانه چاه بطاح (چاه بنی‌تمیم که ظاهرا کشته شدگان را در آن انداخته بودند) بالا زده بود. بانوک نیزه‌ها چاه بطاح را خط کشیدیم، در حالی که آب (احتمالا به خون رنگین شده) از دهانه آن ریزان بود[۴].

از ظاهر مصرع نخست این شعر استفاده می‌شود که ابو محمد فقعسی با طلیحه بوده و پس از شکست بنو اسد، مسلمان شده است.[۵]

منابع

پانویس

  1. ابن حزم، ص۱۹۵.
  2. ر. ک: ابن سکیت، ترتیب، ص۱۹۷ و ۳۸۵؛ همو، کنز، ص۴۴؛ ابن منظور، ج۱، ص۴۸ و ج۲، ص۳۵.
  3. ابن حجر، ج۷، ص۳۲۶.
  4. "سبقنا اليه يوم بويع خالد وجفر البطاح فوق ارجائه بدم خططنا باطراف الرماح ركيها وارجاءها والماء حال مسدمابن حجر، ج۷، ص۳۲۶.
  5. هدایت‌پناه، محمد رضا، مقاله «ابومحمد فقعسی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۰۵.