حسین بن علی بزوفری

مقدمه

ابوعبدالله حسین بن علی بن سفیان بن خالد بن سفیان بزوفری چنان که از نسبت وی برمی‌آید، اهل «بزوفر» روستایی واقع در میانه واسط و بغداد بود. بر پایه گزارش نجاشی و برخی دیگر از رجال‌شناسان امامیه، بزوفری از محدثان مورد اعتماد امامیه و فردی جلیل‌القدر بوده^[۱] و از کسانی همچون احمد بن محمد عاصمی و حمید بن زیاد دهقان روایت کرده است.^[۲] وی استاد شیخ مفید بود و افرادی مانند هارون بن موسی تلعکبری، احمد بن عبدون، حسین بن عبیدالله غضائری^[۳] و ابوالعباس احمد بن علی بن نوح سیرافی در سال ۳۵۲ هجری از وی حدیث شنیده و به نقل روایت پرداخته‌اند.^[۴]

سال درگذشت وی دانسته نیست؛ اما با توجه به استادان و شاگردانش، روشن است که در سده چهارم می‌‌زیسته است. آثار بزوفری عبارت‌اند از: الحج، ثواب الأعمال، احکام العبید، الردّ علی الواقفه، سیره النبی والائمة (ع) فی المشرکین^[۵] و المسائل ^[۶].^[۷]

منابع

جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

↑ رجال (النجاشی) ۱ / ۱۸۸؛ خلاصه الاقوال ۵۰.
↑ رجال (النجاشی) ۱ / ۲۳۹ و ۳۲۲.
↑ رجال (الطوسی) ۴۶۹.
↑ رجال (النجاشی) ۱ / ۱۷۳.
↑ رجال (النجاشی) ۱ / ۱۸۹.
↑ معالم العلما ۴۱.
↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲، ص۱۸۴.

[1] رجال (النجاشی) ۱ / ۱۸۸؛ خلاصه الاقوال ۵۰.

[2] رجال (النجاشی) ۱ / ۲۳۹ و ۳۲۲.

[3] رجال (الطوسی) ۴۶۹.

[4] رجال (النجاشی) ۱ / ۱۷۳.

[5] رجال (النجاشی) ۱ / ۱۸۹.

[6] معالم العلما ۴۱.

[7] جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲، ص۱۸۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]