ابی بن امیة بن حرثان بن اسکر کنانی
(تغییرمسیر از ابی بن أمیة بن حرثان بن اسکر کنانی)
مقدمه
وی از تیره جُندَع از قبیله کنانه است. تاریخ مسلمان شدن او دانسته نیست، اما اُبی و برادرش کلاب مسلمان شدند، سپس به مدینه هجرت کردند[۱].
اُمیه شاعر – پدر أبی - بعد از مهاجرت فرزندانش نزد رسول خدا (ص) رفت و در دوری آنان این بیت را سرود[۲]:
اذا بكت الحماقه بطن وج | علی بیضاتها آدعو کلابا |
- «هنگامی که پرنده در وادی وج - سرزمین طائف - بر تخمهای خود گریه میکند، من نیز کلاب - فرزندم - را فرا میخوانم».
برخی گفتهاند فرزندان امیه، در زمان خلافت عمر بن خطاب به مدینه آمدند و در فتوحات زمان او شرکت کردند. امیه، وقتی مدت زیادی فرزندانش را ندید، از دوری آنان به شکوه شعر سرود. عمر فرزندان او را فراخواند و آنان را به ملازمت پدر فرمان داد[۳]. به قولی نیز عقل اُمیه در فراق این دو فرزند تباه شد[۴][۵]
منابع
پانویس
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۱۶۵؛ ابن حجر، ج۱، ص۱۷۸.
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۱۶۵.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۱۷۶ و ۲۶۵.
- ↑ ابن حجر، ج۵، ص۴۶۱؛ ر. ک: مدخل امیه شاعر.
- ↑ محمدی، رمضان، مقاله «ابی بن امیة بن حرثان بن اسکر کنانی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱-۲.