احمد بن موسی بن جعفر اشعری قمی

آشنایی اجمالی

شیخ طوسی ابوجعفر احمد بن موسی بن جعفر بن محمد اشعری قمی را در ردیف افرادی ذکر کرده که از ائمه (ع) روایت نکرده‌اند.^[۱] ابوجعفر از محمد بن حسین ابی‌الخطاب روایت کرده و محمد بن یحیی^[۲] و احمد بن ادریس از او روایت نموده‌اند.^[۳]محمد بن یحیی از یاران خاص او به شمار می‌‌آمد و او در قم محدثی موجه بود، ولی احادیث او را پاکیزه از جهت صحت روایت نمی‌دانند^[۴] و این امر منافاتی با ثقه بودن وی ندارد.^[۵]

محدثان قمی به افرادی که متهم به تساهل در نقل روایت بودند، اعتنایی نمی‌کردند، ولی اشعری را شخصی موجه دانسته‌اند.^[۶] وفاتش در حدود ۳۰۰ه‍ بوده است.^[۷]

آثار او عبارت‌اند از: البداء، النوادر، صفة الرسل و الانبیاء و الصالحین، الزکاة، احادیث الشمس و القمر، الجمعه و العیدین، الجبر والتفویض و کتاب ما یفعل الناس حین یفقدون الامام ^[۸].^[۹]

منابع

جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

↑ رجال الطوسی، ص۴۵۳.
↑ معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۲۹.
↑ جامع الرواة، ج۱، ص۴۰.
↑ الفهرست (طوسی)، ص۲۵.
↑ معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۲۹.
↑ تنقیح المقال، ج۱، ص۴۹.
↑ معجم المؤلفین، ج۲، ص۱۸۷.
↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۳۰.
↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۱۵.

[1] رجال الطوسی، ص۴۵۳.

[2] معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۲۹.

[3] جامع الرواة، ج۱، ص۴۰.

[4] الفهرست (طوسی)، ص۲۵.

[5] معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۲۹.

[6] تنقیح المقال، ج۱، ص۴۹.

[7] معجم المؤلفین، ج۲، ص۱۸۷.

[8] رجال النجاشی، ج۱، ص۲۳۰.

[9] جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۱۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]