احمد بن محبوب در تراجم و رجال

آشنایی اجمالی

احمد بن محبوب[۱] تنها در سند یک روایت تفسیر کنز الدقائق و به نقل از کتاب الکافی آمده است:

فی أصول الکافی: «مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِيَّةَ عَنْ ضُرَيْسٍ الْكُنَاسِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍS قَالَ: مَرَّ رَسُولُ اللَّهِa بِرَجُلٍ يَغْرِسُ غَرْساً فِي حَائِطٍ لَهُ فَوَقَفَ لَهُ وَ قَالَ أَ لَا أَدُلُّكَ عَلَى غَرْسٍ أَثْبَتَ أَصْلًا وَ أَسْرَعَ إِينَاعاً وَ أَطْيَبَ ثَمَراً وَ أَبْقَى قَالَ بَلَى فَدُلَّنِي يَا رَسُولَ اللَّهِ. فَقَالَ إِذَا أَصْبَحْتَ وَ أَمْسَيْتَ فَقُلْ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ فَإِنَّ لَكَ إِنْ قُلْتَهُ بِكُلِّ تَسْبِيحَةٍ عَشْرَ شَجَرَاتٍ فِي الْجَنَّةِ مِنْ أَنْوَاعِ الْفَاكِهَةِ وَ هُنَّ مِنَ الْبَاقِيَاتِ الصَّالِحَاتِ». و الحدیث طویل أخذت منه موضع الحاجة[۲].

نام راوی در مصدر اصلی[۳] به صورت «ابن محبوب» آمده و مقصود از آن، به قرینه اتحاد راوی و مروی عنه، حسن بن محبوب است؛ زیرا در اسناد زیادی احمد بن محمد بن عیسی از حسن بن محبوب از مالک بن عطیه نقل روایت کرده است[۴]؛ بدان جهت در عنوان راوی تصحیف رخ داده و «احمد» مصحف «حسن» است.[۵]

منابع

پانویس

  1. مصحف «الحسن بن محبوب» است.
  2. تفسیر کنز الدقائق، ج۸، ص۸۶.
  3. ر.ک: الکافی، ج۲، ص۵۰۶، ح۴.
  4. ر.ک: الکافی، ج۲، ص۶۱، ح۷، ۳۵۷، ح۵، ۶۶۰، ح۱؛ و....
  5. جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۲ ص ۴۸۳-۴۸۴.