ارجاف در فقه اسلامی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ارجاف است. ارجاف از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ارجاف در فقه اسلامی - ارجاف در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
«ارجاف» در لغت به معنای ایجاد نگرانی شدید است و مراد از آن در فقه به پیروی از قرآن کریم، ﴿لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لَا يُجَاوِرُونَكَ فِيهَا إِلَّا قَلِيلًا﴾[۱]، ﴿مَلْعُونِينَ أَيْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَقُتِّلُوا تَقْتِيلًا﴾[۲] پخش اخبار دروغ سیاسی یا نظامی به منظور تضعیف روحیّه مسلمانان است، مانند آنکه کسی به دروغ از اجتماع کفّار برای جنگ با مسلمانان خبر دهد. از این عنوان در باب جهاد سخن رفته است.
به تصریح قرآن کریم، ارجاف حرام است و حاکم اسلامی می‌تواند دروغ پرداز را از همراهی با سپاه اسلام در جنگ باز دارد،[۳] و در صورت شرکت، از غنائم سهمی نمی‌برد[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ «اگر منافقان و بیماردلان و شایعه‌افکنان مدینه دست (از کارهایشان) برندارند، تو را بر آنان برمی‌انگیزیم سپس در آن شهر جز زمانی اندک در کنار تو نخواهند بود» سوره احزاب، آیه ۶۰.
- ↑ «در حالی که لعنت‌شدگانند؛ هر جا یافته شوند باید بی‌درنگ گرفتار و کشته شوند» سوره احزاب، آیه ۶۱.
- ↑ المبسوط، ج ۲، ص۷.
- ↑ منتهی المطلب (ق)، ج ۲، ص۹۴۸.
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۲، صفحه ۳۷۹ - ۳۸۰.