اسامی مبارک حضرت مهدی (ع) با الفاظ مختلفی در بسیاری از کتب مذهبی اهل ادیان و ملل مختلف جهان آمده که برخی از آنها چنین است: "صاحب" در صحف ابراهیم (ع)، "قائم" در زبور سیزدهم، "قیدمو" در تورات به لغت ترکوم، "ماشیع" -مهدی بزرگ- در تورات عبرانی، "مهمید آخر" در انجیل، "سروش ایزد" در زمزم زرتشت، "بهرام" در ابستاق زند و پازند، "بنده یزدان" در زند و پازند، "لندبطاوا" در هزارنامه هندیان، "شماخیل" در ارماطس، "خوراند" در جاویدان، "خجسته" در کندرال فرنگیان، "خسرو" در کتاب مجوس، "میزان الحق" در کتاب اثری پیغمبر، "پرویز" در کتاب برزین آذر فارسیان، "فردوس اکبر" در کتاب قبروس رومیان، "کلمة الحق" در صحیفه آسمانی، "لسان الصّدق" در صحیفه آسمانی، "صمصام الاکبر" در کتاب کندرال، "بقیة الله" در کتاب دوهر، "قاطع" در کتاب قنطره، "منصور" در کتاب دید براهمه، "ایستاده" در کتاب شاکمونی، "ویشنو" در کتاب ریگ‌ودا، "فرخنده" در کتاب وشن جوک، "راهنما" در کتاب پاتیکل، "پسر انسان" در عهد جدید (اناجیل و ملحقات آن)، "سوشیانس" در کتاب زند و هومومن‌یسن از کتب زردشتیان، "فیروز" در کتاب اشعیای پیامبر، و در کتاب "شابوهرگان" کتاب مقدس "مانویه" ترجمه "مولر" نام "خرد شهر ایزد" آمده که باید در آخرالزمان ظهور کند، و عدالت را در جهان آشکار سازد[۱][۲].
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبط