اعوص

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

اعوص مکانی است در نزدیکی مدینه.[۱] سیره‌نویسان و مغازی‌نگاران در ذیل واقعه احد (سال سوم هجری) از این مکان ذکری به میان آورده، این مکان را پناهگاه جمعی از مسلمانان فراری، از جمله عثمان بن عفان معرفی کرده‌اند.[۲] این مکان دره ای است که کوه «وَعیره» از سمت غرب بر آن مشرف است و فرودگاه امروزی شهر مدینه در آن قرار دارد. سیلاب‌های این دره از جانب شمال - در ۱۷ کیلومتری شمال شرقی مدینه - به وادی الشظاة (صدر قناة) می‌‌ریزد.[۳]

منابع

پانویس

  1. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۲۲۳.
  2. طبری، تاریخ، ج۲، ص۵۲۲؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۱۵۸. ابن اسحاق نیز در فرازی دیگر در تشریح واقعه احد آورده است: «خرج الناس یوم احد حتی بلغوا المنقّی دون الاعوص» (یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص۲۲۳.)
  3. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۳۱.