اقتصاد در عصر ظهور

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

در حکومت امام مهدی(ع) که مردم به اطاعت خداوند روى مى‌آورند و بر فرمان حجت خدا گردن مى‌نهند، دیگر دلیلى ندارد که زمین و آسمان از برکاتش بر بندگان خدا مضایقه کنند. از این‌رو، باران‌هاى موسمى شروع به باریدن مى‌کند[۱]، رودخانه‌ها پرآب مى‌شود[۲]، زمین‌ها حاصل‌خیز مى‌گردد و کشاورزى شکوفا مى‌شود[۳]، بیابان‌هایى مانند مکه و مدینه که هرگز سبزى را به خود ندیده است به یک‌باره به نخلستان تبدیل مى‌گردد[۴] و دامدارى گسترش مى‌یابد[۵]. اقتصاد جامعه شکوفا گشته[۶]، فقر و تنگدستى رخت بربسته[۷]، آبادانى همه‌جا به چشم مى‌خورد[۸] و بازرگانى رونقى شایان توجه مى‌یابد[۹].

حضرت مهدى(ع) علاوه بر برکت‌هاى زمینى و آسمانى، با تقسیم اموال، بخشش دارایى‌ها، ریشه‌کن کردن فقر رسیدگى به محرومان و مستضعفان، رفاه اجتماعى را به ارمغان مى‌آورد. عمران و آبادانى، گسترش کشاورزى و دام‌پرورى و رونق بازرگانى از سایر کارهاى حضرت است که به شکوفایى اقتصاد جامعه مى‌انجامد. حل مشکلات اقتصادى در رأس برنامه‌هاى امام مهدی(ع) است و مهم‌ترین اقدامات وى، مباح اعلام کردن بهره‌ورى شایسته و عادلانه و سازنده از مواهب و نعمت‌هایى که خداوند براى انسان پدید آورده است. نیز اعطاى آزادى‌هاى گوناگون در امور اقتصادى و اجتماعى و صنعتى، براساس حق و عدالت اسلامى و همچنین بهره‌ورى از مواهب و امکانات و نیروهاى طبیعت و میدان دادن به مغزها و اندیشه‌هاى توانا و سازنده و مبتکر است[۱۰].

منابع

پانویس

  1. بحار الانوار، ج ۵۲، ص۳۴۵.
  2. همان، ص۳۰۴.
  3. ملاحم ابن طاووس، ص۱۵۲.
  4. بحار الانوار، ج ۵۱، ص۴۹.
  5. همان، ص۸۱.
  6. عیون الاخبار، ج ۱، ص۱۲.
  7. عقد الدرر، ص۱۶۶.
  8. الشیعة و الرجعة، ج ۱، ص۱۶۸.
  9. عیون الاخبار، ج ۱، ص۱۲.
  10. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۱۴.