الیسع در علوم قرآنی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

یسع نام یکی از پیامبران بزرگ خداوند است که نامش دو بار در قرآن ذکر شده است:

  1. ﴿وَإِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَيُونُسَ وَلُوطًا وَكُلًّا فَضَّلْنَا عَلَى الْعَالَمِينَ[۱]؛
  2. ﴿وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ وَكُلٌّ مِنَ الْأَخْيَارِ[۲]؛ (اما از سرگذشت وی چیزی در قرآن نقل نشده است.)

در کتال توحید شیخ صدوق (باب ۶۵) می‌خوانیم: حضرت رضا (ع) به جاثلیق نصرانی فرمود: یَسَع مانند عیسی (ع) معجزه داشت که روی آب راه می‌رفت؛ مرده‌ها را زنده می‌کرد و کور و پیس را شفا می‌بخشید؛ اما با وجود این، امتش او را خدا ندانست و کسی او را به جای خدا نپرستید.

در تورات (کتاب پادشاهان)، نام وی یشع پسر شافات ضبط شده و معنای یشع در زبان عبری "ناجی" است.

برخی گفته‌اند یسع شاگرد الیاس بود. بعضی نیز او را با خضر که به حضرت موسی (ع) تعلیم می‌داد، یکی دانسته‌اند[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. «و اسماعیل و الیسع و یونس و لوط را (نیز راهنمایی کردیم) و همه را بر جهانیان برتری دادیم» سوره انعام، آیه ۸۶.
  2. «و از اسماعیل و الیسع و ذو الکفل یاد کن و همه از نیکان بودند» سوره ص، آیه ۴۸.
  3. خزائلی، محمد، اعلام القرآن، صفحه ۲۲۵؛ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، جلد۷، صفحه ۲۶۴؛ رسولی، هاشم، قصص قرآن، جلد۲،صفحه ۱۹۲
  4. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص ۳۸۶۲.