امام مهدی چگونه شیعیان را در مشکلاتشان هدایت و راهنمایی می‌کند؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
امام مهدی چگونه شیعیان را در مشکلاتشان هدایت و راهنمایی می‌کند؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل اصلیمهدویت
تعداد پاسخ۱ پاسخ

امام مهدی (ع) چگونه شیعیان را در مشکلاتشان هدایت و راهنمایی می‌کند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

پاسخ نخست

نویسندگان کتاب «آفتاب مهر» در این‌باره گفته‌اند:

«امام زمان (ع) از احوال مسلمانان و شیعیان اطلاع داشته، هر زمان مصلحت بداند، با آنان ارتباط برقرار می‌کند. آن حضرت در این باره فرموده است: "ما در رسیدگی به احوال شما کوتاهی نکرده، یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم. اگر جز این بود، دشواری‌ها و مصیبت‌ها بر شما فرود می‌آمد و دشمنان شما را ریشه کن می‌کردند[۱].

  • این ارتباط برای هدایت شیعیان، می‌تواند به دو صورت انجام گیرد:
  1. هدایت ظاهری: منظور از این هدایت، این است که انسان در خواب یا بیداری موفق به زیارت و تشرف به محضر حضرت ولی عصر شود؛ هر چند ممکن است این ارتباط در قالب مکاشفه و یا رؤیای صادق تحقق یابد که گاه برای شخص وگاه برای جامعه اتفاق می‌افتد. شایان ذکر است که اصل این موضوع، به صورت کلی قابل پذیرش و اثبات است؛ اما جزئیات آن پس از بررسی و دقت در صحت آن، قابل التزام است. ارتباط با امام عصر (ع) به اراده و اجازه امام عصر (ع) است، نه به خواست افرادی که موفق به ملاقات و دیدار می‌شوند؛ مانند دیدار محمد بن عیسی بحرینی که موجب نجات شیعیان بحرین از طرح توطئه دشمنان برای نابودی آنان شد[۲]. توجه ویژه حضرت، به علما به عنوان نایبان عام و دستگیری خاص از آنها به دلیل سرپرستی شیعه در عصر غیبت است؛ لذا در طول غیبت کبرا، ملاقات‌های متعددی از بزرگان در تاریخ به ثبت رسیده است.
  2. هدایت باطنی: منظور از هدایت باطنی این است که فرد به صورت آشکار راهنمایی نمی‌شود؛ اما از آنجا که کار ویژه امام، هدایت مردم است و حجت خداوند متعال در مقام رهایی جامعه از جهل و گمراهی است، طالب حقیقت و سالک شریعت به شکلی از سوی امام هدایت می‌شود. این اتفاق به صورت‌های گوناگون مشاهده می‌شود؛ گاه در صورت الهام قلبی، گاه حادث شدن برخی رویدادها و ا تفاقات که به ظاهر تصادفی است؛ اما با این هدایت بی‌ارتباط نیست و راه را برای انسان نیازمند به هدایت روشن می‌کند، گاه رو به رو شدن با برخی بندگان صالح خدا وگاه شکلی دیگر به خود می‌گیرد. شایان ذکر است که در همه این موارد، قرائن و شواهد مطمئنی دال بر صحت و تائید این ارتباط به منظور اعتماد به آنها لازم است»[۳].

پانویس

  1. "وَ إِنَّا غَيْرُ مُهْمَلِينَ لِمُرَاعَاتِكُمْ وَ لاَ نَاسِينَ لِذِكْرِكُمْ وَ لَوْ لاَ ذَلِكَ لَنَزَلَ بِكُمُ اَللَّأْوَاءُ وَ اِصْطَلَمَكُمُ اَلْأَعْدَاءُ ‏‏‏‏‏"؛ احتجاج طبرسی، ج۲، ص۵۹۶.
  2. نگین آفرینش، ص۸۰.
  3. آفتاب مهر، ج۲، ص ۳۶ - ۳۷.