بحث:بجیله
مقدمه
این قبیله از قبایل قحطانی است که منسوب به مادرشان بَجیله دختر صعب بن سعدالعشیره هستند و فرزندان اَنمار بن اِراش بن عَمرو بن الغَوث بن نَبت بن زید بن کهلان بن سبأ[۱] می‌باشند.
جایگاه این قبیله در سراة وسطی یمن[۲] بود. در جریان فتوح، اکثر آنان در شهرهای عراق و عده کمی در شام پراکنده شدند و فقط معدودی از آنها در مساکن نخستین خود باقی ماندند[۳].
همان‌گونه که درباره خَثعم گفته شد روابط بَجیله با خَثعم گاهی به تاریکی می‌گرایید. بَجیله پیوسته با همسایگان خود در چالش بودند، از این‌رو، در بسیاری از قبایل پراکنده شدند و جریر بن عبدالله بَجَلی مجدداً آنان را متحد کرد[۴][۵]
پانویس
- ↑ ابوعبید قاسم بن سلام، کتاب النسب، ص۳۰۱؛ ابن‌درید، الاشتقاق، الجزء الثانی، ص۵۱۵؛ ابن‌هشام، السیرة النبویه، القسم الأول، ص۷۵؛ هشام بن محمد کلبی، جمهرة النسب، الجزء الأول، ص۳۷۵.
- ↑ حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۲۳۳ - ۲۳۵؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، الجزء الثالث، ص۲۰۵ (ذیل کلمه سراة).
- ↑ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، الجزء الأول، ص۶۳ (ذیل کلمه بجیله).
- ↑ ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، الجزء الثانی، ص۲۸۷.
- ↑ منتظرالقائم، اصغر، نقش قبایل یمنی در حمایت از اهل بیت، ص:۸۶.