بحث:عباس بن عبدالمطلب
مقدمه
عموی رسول خدا(ص) بوده و در حوادثی که در مکه بر آن حضرت گذشت در جمع بنی‌هاشم از مدافعان رسول خدا(ص) به شمار می‌رفت. وی از اشراف مکه به حساب می‌آمد و روحیه اشرافی داشت. پس از آنکه اسلام آورد و به دلیل کمکی که در جمع بنی‌هاشم به رسول خدا(ص) کرده بود و نیز به عنوان عموی آن حضرت، سخت مورد علاقه رسول خدا(ص) بود. وی پس از رحلت رسول خدا(ص) به امیرمؤمنان(ع) وفادار بود. زمانی که عباسیان به قدرت رسیدند، عنایت خاصی به مقبره جدشان در بقیع داشتند و زمان ناصر عباسی (۶۲۲-۵۷۵) که گرایش بسیاری به مذهب تشیع داشت، بقعه‌ای روی مقبره عباس و چهار امام ساختند[۱]. قبر او در مقابر بنی‌هاشم[۲] و در داخل خانه عقیل و کمی جلوتر از قبور چهار امام شیعه قرار دارد که سنگ آن نیز بزرگ‌تر از آنها است. قبر فاطمه بنت اسد نیز در سمت راست آن قرار دارد. این مکان قبلاً «مسجد بنی قباله» بوده است. عباس سه سال قبل از عام الفیل به دنیا آمد و سه سال از رسول خدا(ص) مسن‌تر بوده است. وی در دوازدهم رجب سال ۳۲ ق در ۸۷ سالگی درگذشت.[۳].
منابع
- ↑ آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، مشعر، ص۳۴۵.
- ↑ تاریخ المدینه المنوره، ابن شبه، ج۱، ص۱۲۷.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، محمدنامه، ص ۶۵۵.