بحث:علائم متصل و نزدیک به ظهور امام مهدی چیستند؟ (پرسش)
پاسخ تفصیلی
چیستی علائم متصل
- مراد از علایم متصل علایمی است که نزدیک به ظهور و همراه با آن تحقق می‌یابند، به گونه‌ای که فاصلۀ زمانی زیادی بین آنها و ظهور نیست و پیدایش این علایم به معنای قریب الوقوع بودن ظهور است.[۱] از پدیدار شدن نخستین نشانۀ متصل، تا ظهور مهدی (ع) نشانه‌ها همچون حلقه‌های زنجیر، بدون فاصله پی‌درپی می‌آیند، چنانکه در روایتی، محمد بن صامت از امام صادق (ع) پس از آنکه برخی نشانه‌ها را امام بیان کرده بودند، پرسید: فدایت شوم، می‌ترسم این امر (تحقق نشانه‌های ظهور مهدی (ع) به طول انجامد. امام (ع) فرمود[۲]: «نه، محققا همچون مهره‌های تسبیح، یکی پس از دیگری می‌آید».[۳]
نشانه ها و حوادث هنگام ظهور
- برخی از این علائم عبارتند از:
- جاری شدن رود فرات در شهر کوفه؛
- خسفی(فرو رفتن) در مشرق و خسفی(فرو رفتن) در مغرب و خسفی(فرو رفتن) در جزیرة العرب؛
- خسوف ماه در شب چهاردهم رجب و ظاهر شدن مردی در زیر آسمان؛
- ظهور سرخی در آسمان؛
- آشکار شدن صورت و دستی از آسمان؛[۴]
- خروج سفیانی؛
- کشته شدن حسنی؛
- فرو رفتن سرزمین بیداء؛
- راکد ماندن (عدم حرکت) خورشید از ظهر تا عصر؛
- طلوع خورشید از مغرب؛
- قتل نفس زکیه در بیرون کوفه با هفتاد تن از صالحان؛
- بریده شدن سر مردی هاشمی بین رکن و مقام؛
- خرابی دیوارهای مسجد کوفه؛
- خروج یمانی؛
- ظهور مغربی در مصر و تسلط او بر شامات؛
- فرود آمدن رومیان در رمله؛
- طلوع ستاره‌ای در مشرق که مانند ماه نور دهد و سپس هلالی‌شکل شود؛
- آزادی عرب و تسلط بر شهرها و خارج شدن از حاکمیت عجم‌ها(غیر عرب¬ها)؛
- کشته شدن فرمانروای مصر به دست مصریان؛
- خرابی شام و ظهور پرچم‌های سه‌گانه در آن؛
- ورود پرچم‌های قیس و عرب به مصر و پرچم‌های کنده به خراسان؛
- ورود لشکری از سمت مغرب تا آستانه حیره؛
- آمدن پرچم‌های سیاه از مشرق همانند آن؛
- خروج شصت دروغ‌گوی مدعی نبوت؛
- خروج دوازده نفر از فرزندان ابوطالب که ادعای امامت دارند؛
- سوزاندن یکی از بزرگان بنی عباس بین جلولاء و خانقین؛
- بادی سیاه و زلزله‌ای در بغداد؛
- ترسی که همه مردم عراق را فراگیرد؛
- آوازی از آسمان که همه اهل زمین بشنوند؛[۵]
- ظهور خسف(فرو رفتن) و قذف یعنی سنگ¬باران شدن؛ و ... .[۶]
روایات
- برخی از روایاتی که در آن از نشانه¬های نزدیک به ظهور حضرت ولی عصر(علیه السلام) سخن گفته شده است:[۷]
- ام سعید احمسیه به امام صادق(علیه السلام) عرض کرد: "علامتی در دست من قرار ده برای خروج قائم(علیه السلام)" ایشان فرمود:[۸] «ای ام سعید! هرگاه ماه در شب چهاردهم ماه رجب خسوف شد و از زیر او مردی بیرون آمد، پس خروج قائم(علیه السلام) نزدیک است.»[۹]
- امیر المؤمنین(علیه السلام) فرمود:[۱۰] «قبل از قیام قائم(علیه السلام) ملخ سرخ که به رنگ خون است، در دو وقت از سال ظاهر خواهد شد؛ یکی، هنگام ظهور و دیگر هم، در غیر آن.»[۱۱]
- امام صادق(علیه السلام) فرمود:[۱۲] «در سال فتح فرات شکافته شود تا اینکه آب داخل کوچه‌های کوفه گردد.»[۱۳]
- امیر المؤمنین(علیه السلام) فرمود:[۱۴] «زلزله‌ای در شام خواهد شد که در او صد هزار هلاک شوند، خداوند، او را برای مؤمنین رحمت و برای کافرین عذاب قرار خواهد داد، وقوع این حادثه بعد از ورود بیرق‌های زرد مصر خواهد بود.»[۱۵]
- حضرت رسول(صل الله علیه وآله) در حکایت شب معراج بعد از ذکر فتنه و فسادها فرمود:[۱۶] «در آن هنگام سه خسف(فرو رفتن) خواهد شد: خسفی(فرو رفتن) در مشرق و خسفی(فرو رفتن) در مغرب و خسفی(فرو رفتن) در جزیرة العرب.»[۱۷]
- حضرت صادق(علیه السلام) فرمود:[۱۸] «سالی که صیحه آسمان در او ظاهر شود پیش از آن آیتی خواهد بود در ماه رجب. داود بن سرحان گفت: آن آیت چیست؟ فرمود: صورتی پیدا خواهد شد در ماه و نزدیک به وی خواهد بود.»[۱۹] و ... .[۲۰]
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ر.ک. زهادت، عبدالمجید، معارف و عقاید ۵، ج 2، ص 262؛ زمانی، سید حسن، نشانه‌های قیام حضرت مهدی، ص 10 ـ 12؛ سلیمیان، خدامراد، فرهنگ نامه مهدویت، ص 445 ـ 448
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۵: «"فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ أَخَافُ أَنْ یَطُولَ هَذَا الْأَمْرُ فَقَالَ لَا إِنَّمَا هُوَ کَنِظَامِ الْخَرَزِ یَتْبَعُ بَعْضُهُ بَعْضا"»
- ↑ ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۷۳۲.
- ↑ ر.ک. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۱۸۱-۱۹۴؛ صادقی، مصطفی، تحلیل تاریخی نشانه‌های ظهور، ص ۸۷- ۸۹
- ↑ ر.ک. صادقی، مصطفی، تحلیل تاریخی نشانه‌های ظهور، ص ۸۷- ۸۹
- ↑ ر.ک. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۱۸۱-۱۹۴؛ مروجی طبسی، محمد جواد، همراه با مهدی از مکه تا قدس، ص۱۵ -۲۴؛ صادقی، مصطفی، تحلیل تاریخی نشانه‌های ظهور، ص ۸۷- ۸۹؛ قزوینی، سید محمد کاظم، امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور، ص ۲۸۸ـ ۲۹۳؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۷۳۲.
- ↑ ر.ک. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۱۸۱-۱۹۴
- ↑ حرعاملی، ابو جعفر، اثباة الهداة، ج ۳، ۵۷۵، ح ۷۲۴
- ↑ ر.ک. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۱۸۱-۱۹۴
- ↑ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه، ج ۲، ۴۵۹؛ طوسی، محمد بن حسن، غیبت ص ۴۳۸، ح ۴۳۰
- ↑ ر.ک. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۱۸۱-۱۹۴
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری، ج ۲، ۲۸۴؛ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه، ج ۲، ۴۶۱؛ نعمان، محمد بن محمد، ارشاد مفید، ج ۲، ۳۴۵؛ مجلسی، محمد بن باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۲۰، ح ۸۲؛ حرعاملی، ابو جعفر، اثباة الهداة، ج ۳، ۵۷۸، ح ۷۴۳
- ↑ ر.ک. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۱۸۱-۱۹۴
- ↑ مجلسی، محمد بن باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص۲۱۶، ح ۷۳؛ ابن-طاووس، علی بن موسی، التشریف بالمنن، ص ۲۸۴، ح ۴۱۱
- ↑ ر.ک. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۱۸۱-۱۹۴
- ↑ صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، ص ۵۲۸، ح ۱؛ مجلسی، محمد بن باقر، بحارالانوار، ج ۵۱، ص70، ح ۱۱؛ طوسی، محمد بن حسن، غیبت طوسی، ص ۴۳۶، ح ۴۲۶؛ حرعاملی، ابو جعفر، اثباة الهداة، ج ۳، ۷۲۵، ح ۴۵
- ↑ ر.ک. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۱۸۱-۱۹۴
- ↑ حرعاملی، ابو جعفر، اثباة الهداة، ج ۳، ۷۳۵؛ صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر، ص ۵۴۷، ح ۱۱؛ نعمانی، ابو عبدالله محمد بن ابراهیم، غیبت نعمانی، ص ۱۶۹
- ↑ ر.ک. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۱۸۱-۱۹۴
- ↑ ر.ک. خراسانی، محمد جواد، مهدی منتظر، ص ۱۸۱-۱۹۴؛ مروجی طبسی، محمد جواد، همراه با مهدی از مکه تا قدس، ص۱۵ -۲۴؛ صادقی، مصطفی، تحلیل تاریخی نشانه‌های ظهور، ص ۸۷- ۸۹؛ قزوینی، سید محمد کاظم، امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور، ص 288 ـ 293