بحث:معاد در قرآن

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

معاد در لغت‌شناسی

معاد مصدر میمی و اسم زمان و مکان است[۱].[۲]

شأن نزول آیه

شأن نزولی که برای آیه ﴿إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَى مَعَادٍ قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ مَنْ جَاءَ بِالْهُدَى وَمَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ[۳]. ذکر کرده‌اند علاوه بر اینکه یک پیشگویی دیگری از قرآن است ما را در شناسایی معاد کمک می‌کند. قبل از ذکر شأن نزول بایستی معنای معاد را بدانیم. المیزان می‌گوید: «کلمه معاد اسم محل عود، یا اسم زمان عود است. دیگر لغت شناسان معاد را اسم مکان دانسته‌اند.

و اما شأن نزول: جمعی از مفسرین، شأن نزولی برای آیه فوق از ابن عباس نقل کرده‌اند که مضمونش چنین است: «هنگامی که پیامبر به قصد هجرت از مکه به سوی مدینه می‌آمد به سرزمین جحفه ـ که فاصله چندان زیادی از مکه ندارد ـ رسید به یاد موطنش مکه افتاد شهری که حرم امن است و خانه کعبه که قلب و جان پیامبر با آن پیوند نا گسستنی داشت در آنجاست آثار این شوق که با تأثر و اندوه آمیخته بود در چهره مبارکش نمایان گشت... جبرئیل عرض کرد: خداوند این پیام را برای تو فرستاده: ﴿إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَى مَعَادٍ قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ مَنْ جَاءَ بِالْهُدَى وَمَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ[۴][۵].

«معلوم است که رسول خدا(ص) قبلاً در مکه بوده مکه‌ای که در آن همه شدائد و فتنه‌ها در آن دیده آنگاه مهاجرت کرد و سپس بدانجا برگشت در حالی که فتح و پیروزی داشت»[۶].[۷]

معاد نام دیگر مکه

برای «مکه» اسامی فراوان و مختلفی ذکر کرده‌اند و معاد یکی از آنهاست[۸].

پانویس

  1. لغت‌شناسی، ص۸۱۷.
  2. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۷۶۴.
  3. «بی‌گمان آن کس که قرآن را بر تو واجب کرده است تو را به بازگشتگاهی باز می‌گرداند؛ بگو: پروردگار من بهتر می‌داند چه کسی رهنمود آورده است و چه کسی در گمراهی آشکاری است» سوره قصص، آیه ۸۵.
  4. «بی‌گمان آن کس که قرآن را بر تو واجب کرده است تو را به بازگشتگاهی باز می‌گرداند؛ بگو: پروردگار من بهتر می‌داند چه کسی رهنمود آورده است و چه کسی در گمراهی آشکاری است» سوره قصص، آیه ۸۵.
  5. تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۱۹۸.
  6. تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۳۶.
  7. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۷۶۴.
  8. فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۷۶۶.