براء بن قبیصه

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

وی براء بن قبیصة بن ابی عقیل بن مسعود بن عامر بن معتب ثقفی از قبیله ثقیف است [۱]. برخی پدرش «قبیصه» را صحابی دانسته‌اند [۲].

به گفته ابوموسی مدینی وی را در شمار صحابه بیان کرده و گوید: نامش را در کتاب تذکره دیده‌ام ولی در صحابی بودنش تردید دارم[۳]. اگرچه ابوموسی مدینی در استدراکش بر ابن منده براء بن قبیصه را صحابی پنداشته است، ولی ابن اثیر[۴] و ذهبی[۵] آن را صحیح نمی‌دانند، چنان که بخاری[۶]، ابن ابی حاتم[۷] و ابن حبان[۸] او را تابعی معرفی می‌کنند. ابن حجر[۹] نیز همسو با تراجم نگاران پیش گفته، با قرار دادن ترجمه براء در بخش چهارم الاصابه (توهمات)، صحابی بودن وی را رد کرده است.

براء از طایفه حجاج بن یوسف بود[۱۰] و کارگزار وی در منطقه اصفهان شد. او در سال ۷۷ هجری طی نامه‌ای حجاج را از سرکشی مطرف بن مغیره در بلاد فارس آگاه کرد[۱۱].

در بعضی از اسناد روایات، شخصی به نام عبدالرحمان بن حکم بن براء بن قبیصه وجود دارد که احتمال می‌رود نواده عنوان مورد بحث باشد[۱۲][۱۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن کلبی، ج۲، ص۷۷؛ ابن سلام، ص۲۶۶.
  2. ابونعیم، ج۲، ص۱۵۸؛ مزی، ج۲۳، ص۶۱۵.
  3. ابن اثیر، ج۱، ص۳۶۳؛ ابن حجر، ج۱، ص۴۷۹.
  4. ابن اثیر، ج۱، ص۳۶۳.
  5. ذهبی، ج۱، ص۴۶.
  6. بخاری، ج۱، ص۱۱۸.
  7. ابن ابی حاتم، ج۲، ص۴۰۰.
  8. ابن حبان، ج۶، ص۱۱۰.
  9. ابن حجر، ج۱، ص۴۷۹.
  10. ر. ک: ابن سلام، ص۲۶۶.
  11. ر. ک: طبری، ج۶، ص۲۹۴؛ ابونعیم، ج۲، ص۱۵۸.
  12. ر. ک: طبرانی، ج۴، ص۲۳۵؛ ابن عساکر، ج۳۷، ص۴۷۵.
  13. بانشی، رحمت‌الله، مقاله «براء بن قبیصه»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۱۳.