بشر بن عامر بن مالک عامری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

از تیره جعفر بن کلاب، از عامر بن صععه، از قیس عیلان بن مضر[۱] وی پسر ابوبراء، ملاعب الأسِنّه (نیزه باز)، و کنیه‌اش «ابوعمر» بود[۲]. ابن حجر[۳] به نقل از مدائنی، زبیر بن بکار و دیگران گوید: پدر بِشر در زمان رسول خدا (ص) درگذشت و او زمان آن حضرت را درک کرد. دختر بِشر[۴] با مروان بن حکم ازدواج کرد و پسرش بشر بن مروان را به دنیا آورد که از سوی برادرش عبدالملک بن مروان والی کوفه بود. بشر بن عامر تا زمان ازدواج دخترش زنده بود[۵][۶]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حزم، ص۲۸۵.
  2. ابن حجر، ج۱، ص۴۶۸.
  3. ابن حجر، ج۱، ص۴۶۸.
  4. قطبه، ر. ک: ابن سعد، ج۵، ص۲۶.
  5. ابن حجر، ج۱، ص۴۶۸.
  6. خانجانی، قاسم، مقاله «بشر بن عامر بن مالک عامری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۳۸.