بطش در فقه سیاسی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث بطش است. بطش از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بطش در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
بطش: أخذ به زور و قهر و غلبه[۱]، چیزی را با حمله به‌دست آوردن[۲]، سختگیری، شدت عمل[۳]، قدرت، شوکت، سیطره، صولت[۴]، یورش، هجوم و حمله[۵]. ﴿وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ﴾[۶].
واژه بطش با واژه بأس مترادف است و هر دو بر قدرت نظامی و توانایی دلالت دارند؛ امّا بطش وصف فعل و عمل است و در مقام عمل حالت آن را بیان می‌کند و بأس بر حالت درونی و روحیه شجاعت و دلیری دلالت دارد[۷].
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۲۶۲.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۲۹.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۶، ص۲۴۰.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۲۸۹.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۲۸.
- ↑ «و به راستی (لوط) آنان را به (خشم و) سختگیری ما هشدار داده بود اما آنان به بیم دادن با تردید نگریستند (و آنها را سبک شمردند)» سوره قمر، آیه ۳۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص۱۴۵.