بنی شاور بن قدم

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

این طایفه، در شمار اعراب قحطانی[۱] و از شاخه‌های اصلی طایفه بنی قُدَم بن قادم از زیرشاخه‌های قبیله بزرگ بنی حاشد بن همدان هستند که نسب از شاوِر بن قُدَم بن قادم بن زید بن عریب بن جشم بن حاشد بن جشم می‌برند[۲]. شاوِر پسرانی به نام‌های قُطیل، یعفر، هنّان، حارث و حبس داشت که هر یک بعدها سرشاخه طوایفی به نام خود، - یعنی بنی قُطیل، بنی یعفر، بنی هنّان، بنی حارث و بنی حبس - شدند[۳]. خاستگاه این طایفه یمن بود لیکن پس از فتوحات اسلامی علاوه بر یمن، در دیگر بلاد مفتوحه از جمله کوفه منزل گزیدند. مؤلف کتاب «تاریخ کوفه» از این طایفه در شمار بیست و چهار شاخه همدان همچون حجور، قدم، خیوان، غدر، وادعه، یام، شبام، جشم، تغلب، مذکر، هبیره، شاور، دعام، مرهبه، أرحب، شاکر، سفیان و... ساکن در کوفه یاد کرده است[۴].

از رجال و شخصیت‌های بسیاری که از این قوم برخاستند باید از ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن ابراهیم حارثی شاوری[۵]، ابوالخطاب عمر بن عبدالله شاوری فقیه[۶]، ابوالحسن علی بن عبدالله شاوری ملقب به «موفق الدین» از فقها و عرفاء زیدی[۷]، احمد بن حسین بن محمد بن علی شغدری شاوری یمانی حسینی شافعی از علمای بنی شاور[۸]، عمر بن محمد بن مسعود بن ابراهیم شاوری از علمای این قوم[۹]، احمد بن زید شاوری از فقهای یمن[۱۰]، اسماعیل بن ابوبکر بن عبدالله بن ابراهیم شرجی حسینی شافعی معروف به «ابن المقری» از علماء و حاکمان زیدی یمن[۱۱]، ابراهیم بن احمد بن زید بن علی بن حسن بن عطیّه شاوری[۱۲] و نوه‌اش ولی بن صدیق بن ابراهیم صاحب المرواح - روستایی در قسمت علیای الصَّلْبَه یمن - [۱۳]، امین بن صدیق بن عثمان بن صدیق بن ابراهیم از بزرگان علمای مرواح[۱۴] و ابوربیع سلیمان بن محمد بن زبیر بن محمد حبیشی شاوری فقیه و عالم زیدی[۱۵] یاد کرد. ابو محمد عبدالله بن عباس شاوری نیز از دیگر مشاهیر این قوم و از خصیصین داعی اسماعیلی منصور بن حسن ملقب به «منصور الیمن» بود. منصور او را در دوران حکومت عبیدالله بن مهدی فاطمی با هدایایی نزد وی فرستاد[۱۶].[۱۷]

منابع

پانویس

  1. عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۵۷۶. نیز ر.ک: ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۳۹۲.
  2. زبیدی، تاج العروس، ج۷، ص۶۵؛حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۳؛ عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۵۷۶.
  3. حسن بن احمد همدانی، الإکلیل من أخبار الیمن و أنساب حمیر، ص۲۴.
  4. البراقی، تاریخ الکوفه، ص۲۲۶.
  5. علی بن حسن خزرجی، العقد الفاخر الحسن فی طبقات أکابر أهل الیمن، ج۴، ص۱۹۳۵.
  6. علی بن حسن خزرجی، العقد الفاخر الحسن فی طبقات أکابر أهل الیمن، ج۳، ص۱۵۹۱.
  7. علی بن حسن خزرجی، العقد الفاخر الحسن فی طبقات أکابر أهل الیمن، ج۳، ص۱۴۴۶؛ ابومخرمه عبدالله بن طیب بن عبدالله، قلادة النحر فی وفیات اعیان الدهر، ج۶، ص۳۴۷.
  8. سخاوی، الضوء اللامع لأهل القرن التاسع، ج۱، ص۲۹۱.
  9. سخاوی، الضوء اللامع لأهل القرن التاسع، متن، ص۱۳۱.
  10. ابومخرمه عبدالله بن طیب بن عبدالله، قلادة النحر فی وفیات اعیان الدهر، ج۶، ص۳۴۱.
  11. ابن عماد حنبلی، شذرات الذهب فی اخبار من ذهب، ج۹، ص۳۲۱؛ زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۳۱۰-۳۱۱.
  12. زبیدی، تاج العروس، ج۷، ص۶۵.
  13. زبیدی، تاج العروس، ج۷، ص۶۵.
  14. زبیدی، تاج العروس، ج۷، ص۶۵.
  15. علی بن حسن خزرجی، العقد الفاخر الحسن فی طبقات أکابر أهل الیمن، ج۲، ص۱۰۰۱؛ ابومخرمه عبدالله بن طیب بن عبدالله، قلادة النحر فی وفیات اعیان الدهر، ج۵، ص۴۴۸.
  16. علی بن حسن خزرجی، العقد الفاخر الحسن فی طبقات أکابر أهل الیمن، ج۳، ص۱۲۱۸-۱۲۱۹.
  17. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.