تحلیل حدیث­ شناسه حکم نام بردن حضرت مهدی به محمد (مقاله)

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
تحلیل حدیث­ شناسه حکم نام بردن حضرت مهدی به محمد
رتبه علمیعلمی-پژوهشی
زبانفارسی
نویسندهخدامراد سلیمیان
موضوعامام مهدی، مهدویت
مذهبشیعه
منتشر شده درماهنامه مشرق موعود
وابسته بهمؤسسه آینده روشن
محل نشرقم، ایران
تاریخ نشربهار ۱۳۹۲
شماره۲۵
تعداد صفحات۲۱
شماره صفحاتاز صفحه ۱۶۹ تا ۱۸۹ مجله
ناشر الکترونیکپایگاه مجلات تخصصی نور

تحلیل حدیث­ شناسه حکم نام بردن حضرت مهدی به محمد عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی حکم نام بردن حضرت مهدی(ع) به نام خاص "محمّد" بر اساس سخنان معصومان می‌پردازد. این مقاله ۲۱ صفحه‌ای به قلم خدامراد سلیمیان نگاشته شده و در ماهنامه مشرق موعود (شماره ۲۵، بهار ۱۳۹۲) منتشر شده است[۱]

چکیده مقاله

  • نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: «مهدویت اعتقادی پایه ای است که همواره در میان باورهای اسلامی بدان اهتمام و توجه ویژه ای شده است و این اهتمام همچنان در سخنان پیشوایان معصوم: و بزرگان دین بازتاب یافته است. گسترۀ بحث‌ها دربارۀ این اعتقاد سترگ نه تنها امور کلی، که بسیاری از امور جزئی را نیز دربر گرفته است. یکی از این امور، "حکم نام بردن" آن حضرت به نام "محمّد" است که بررسی آن با توجه به ویژگی‌های آن حضرت و نیز چگونگی زندگی وی، اهمیت دارد.
  • نویسنده در ادامه می‌نویستد: در این نوشتار به بحث دربارۀ حکم نام بردن حضرت مهدی(ع) به نام خاص "محمّد" بر اساس سخنان معصومان: پرداخته شده است. دیدگاه‌ها در این بحث با نگاه به گروه‌های گوناگون روایات در این باره، به طور عمده در دو دسته تقسیم شده است:
  • دیدگاه نخست، باور کسانی است که در هر شرایطی نام بردن آن حضرت را به نام "محمّد" حرام می‌‌دانند. به گونه ای که امروزه حتی آن را به صورت "م ح م د" می‌‌نویسند.
  • دیدگاه دوم از کسانی است که این ممنوع بودن را به سبب نام بردن در برخی روایات و ادعیه، ویژۀ زمانی دانسته‌اند که به سبب نام بردن، آسیبی متوجه آن حضرت می‌‌شد.
  • در ادامه با بررسی کوتاه مستندات هر دیدگاه بر پایۀ روایات، نتیجه می‌‌گیریم که در زمان غیبت کبرا اگر نام بردن آن حضرت موجب آسیب و زیان نگردد، جایز است»[۱]

فهرست مقاله

  1. کافر بودن نام برندۀ حضرت با نام مخصوص
  2. جایز نبودن نام بردن حضرت
  1. روایات عدم جواز تا هنگام ظهور
  2. روایات جواز، بدون بیم خطر
  3. روایات جواز نام بردن

دربارهٔ پدیدآورنده

خدامراد سلیمیان
حجت الاسلام و المسلمین خدامراد سلیمیان (متولد ۱۳۴۶ش، اصفهان)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: ناصر مکارم شیرازی، جعفر سبحانی و عبدالله جوادی آملی به اتمام رساند. مدیر گروه حدیث پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی، سردبیر فصلنامه علمی ـ پژوهشی پژوهشنامه مهدویت و عضو هیئت مدیره انجمن علمی مهدویت حوزه علمیه قم از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی، به راهنمایی و مشاوره پایان‌نامه‌های طلاب نیز مشغول است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «درسنامه مهدویت»، «انتظار موعود نویدبخش آینده‌ای زیبا و باشکوه»، «مؤلفه‌­های انتظار توان­مند از نگاه روایات معصومین»، «فرهنگ‌نامه مهدویت»، «زمینه‌سازان ظهور»، «رجعت از نگاه قرآن»، «معارف مهدویت»، «نقش مردم در انقلاب جهانی مهدی»، «مفهوم‌شناسی امنیت انتظار و صلح»، «نگاهی کوتاه به ادعیه و زیارات مربوط به حضرت مهدی»، «پرسمان مهدویت»، «حکومت حضرت مهدی تنها حکومت واحد جهانی»، «ارتباط بداء با ظهور حضرت مهدی»، «آخرالزمان در فرهنگ مهدویت»، «امدادهای غیبی در عصر ظهور»، «حضرت مهدی محبوب پاکان»، «خانه مهدی کجاست؟»، «بیعت؛ سازوکار مشارکت سیاسی مردم در حکومت مهدوی»، «تحلیل حدیث­ شناسه حکم نام بردن حضرت مهدی به محمد»، «بررسی تسامح در نقل روایات نشانه‌های ظهور» و «انتظار و منتظران» برخی از این آثار است.[۲]

پانویس

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ پایگاه مجلات تخصصی نور
  2. ↑ پایگاه اندیشوران حوزه

دریافت متن مقاله

برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=تحلیل_حدیث­_شناسه_حکم_نام_بردن_حضرت_مهدی_به_محمد_(مقاله)&oldid=1075362»