تفسیر وحی با محوریت آیه ۵۱ سوره شوری (مقاله)
| تفسیر وحی با محوریت آیه ۵۱ سوره شوری | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی پژوهشی |
| زبان | فارسی |
| نویسندگان | غلام رضا رئیسیان، الهه شاه‌پسند |
| موضوع | وحی، وحی در قرآن |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | دوفصلنامه پژوهش‌های فلسفی کلامی |
| وابسته به | دانشگاه قم |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | بهار و تابستان ۱۳۸۹ |
| شماره | ۴۳ |
| تعداد صفحات | ۲۴ |
| شماره صفحات | از صفحه ۷۵ تا ۹۸ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
تفسیر وحی با محوریت آیه ۵۱ سوره شوری عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی وحی با توجه به مبانی هستی‌شناختی و معرفت‌شناختی ابن‌سینا در آثار مختلفش می‌پردازد. این مقالهٔ ۲۴ صفحه‌ای به قلم غلام رضا رئیسیان، الهه شاه‌پسند نگاشته شده و در دوفصلنامه پژوهش‌های فلسفی کلامی (شماره ۴۳، بهار و تابستان ۱۳۸۹) منتشر گشته است.[۱]
چکیده مقاله
- نویسندگان در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسند: «القاء حقائق الهی از جانب خداوند به پیامبران، همواره به یک نحو نبوده، بلکه به شیوه‌های گوناگون صورت می‌‌گرفته است. این شیوه‌ها، در آیه ۵۱ سوره شوری به سه مورد محدود شده است؛ در این آیه، وحی، من وراء حجاب و ارسال رسول، سه گونه تکلیم الهی با پیامبران معرفی شده است. نوع اول، وحی نام گرفته است؛ این در حالی است که هر سه قسم، گونه‌هایی از وحی هستند».
- نویسندگان در ادامه چکیده مقاله خود می‌نویسند: «شاید بهترین راه برای فهم چیستی نوع اول، جستجویی در مفهوم و مصداق دو قسم دیگر باشد؛ چرا که هرچند این سه، در اصل تکلیم و نتیجه، که انتقال پیام است، اشتراک دارند؛ اما ظاهر آیه، بیانگر تقابل این انواع است؛ تقابلی در شیوه انتقال پیام. وحی ارتباطی است بی‌واسطه؛ اما دو نوع دیگر، واسطه‌هایی از حجاب و رسول به همراه دارند. تبیین هر کدام از این شیوه‌ها، به‌ویژه وحی و شناسایی مصادیق آنها، محور این مقاله است. پیش‌فرض این پژوهش این است که این تکلیم، به هر شکل که باشد، در مورد وحی قرآنی، در همان مرحله نزول دارای جنبه گفتاری و زبانی بوده است».[۱]
فهرست مقاله
- چکیده؛
- مقدمه؛
- گذری بر برخی مفاهیم در این آیه:
- وحی؛
- نتیجه‌گیری؛
- منابع.
دربارهٔ پدیدآورندگان
-
الهه شاه‌پسند (پدیدآورنده)
-
غلام رضا رئیسیان (پدیدآورنده)
- حجت الاسلام و المسلمین دکتر غلام رضا رئیسیان (متولد ۱۳۴۲ش، ساری)، تحصیلات حوزوی خود را در محضر اساتیدی همچون حضرات آیات: عبدالله جوادی آملی، محمد فاضل لنکرانی و سید محمود هاشمی شاهرودی پیگیری کرد. او رشته علوم قرآن و حدیث را در مقطع دکتری در دانشگاه قم به اتمام رساند. عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد و رئیس دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «قرآن و حقوق»، «مهارت غلبه بر نفس اماره در قرآن»، «راهکارهای فهم حدیث در کتاب الاربعون حدیثاً شیخ بهایی» و «نقد و بررسی روایات قلیل الحدیث بودن امام سجاد(ع)» برخی از این آثار است.[۲]
- خانم دکتر الهه شاه‌پسند، تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری رشته علوم قرآن و حدیث دانشگاه فردوسی مشهد به اتمام رساند. عضویت در هیئت علمی و همکاری با انجمن علمی دانشکده تربیت مدرس قرآن مشهد از جمله فعالیت‌های وی است.[۳] او علاوه بر تدریس به راهنمایی پایان‌نامه‌های دانشجویان نیز مشغول است و تا کنون چندین مقاله به رشته تحریر درآورده است. «آسیب‌شناسی زیبایی‌ها در پرتو وحی»، «واکاوی تعامل دو دانش اسباب نزول و مکی و مدنی»، «احادیث صعب مستصعب و چگونگی تعامل با آنها» و «بررسی تطبیقی دو مفهوم انفاق و نفاق در قرآن کریم» برخی از این آثار است.[۴]
پانویس
دریافت متن
- دریافت متن PDF مقاله از پایگاه مجلات تخصصی نور
- دریافت متن PDF مقاله از پرتال جامع علوم انسانی
- دریافت متن PDF مقاله از پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی
- دریافت متن PDF مقاله از وبگاه نشریه