توحید ذاتی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

توحید در ذات به معنای یگانه و یکتا دانستن خداوند متعال است. یعنی خداوند متعال ذاتی یگانه بوده و هیچ مثل و مانندی ندارد و از سوی دیگر ذاتی بسیط است و هیچ گونه ترکیبی در او راه ندارد. گاهی از نوع اول از توحید ذاتی، به توحید واحدی و از نوع دوم به توحید احدی یاد می‌کنند[۱].

مقام معظم رهبری معتقدند که چون سلسله جنبان آفرینش، یکی است و همه مخلوقات از یک مبدأ به وجود آمده‌اند، همه اجزاء یک مجموعه‌اند و همه جهان یک واحد است که دارای یک جهت‌گیری است[۲]. ﴿مَا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ[۳]. در آفرینش خدای رحمان هیچ ناهماهنگی نمی‌بینی.

جهان آفرینش از دیدگاه ایشان، مانند کاروانی است که همه رهروان آن، همانند حلقه‌های یک زنجیر به هم پیوسته هستند و مانند اجزاء یک دستگاه، در جهت واحد در حال تلاش‌اند و هر جزء با ملاحظه جایگاهش در کل این ارگانیسم قرار دارد[۴]. بیان ایشان در این زمینه شبیه برهان تمانع است که متکلمان و فلاسفه برای اثبات یگانگی خداوند به کار می‌گیرند[۵].

منابع

پانویس

  1. مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ج۲، ص۹۹؛ جعفر سبحانی، الهیات، ج۲، ص۱۱-۳۲؛ عبدالله جوادی آملی، توحید در قرآن، ص۲۰۱.
  2. روح توحید نفی عبودیت غیر خدا، ص۵ و ۶.
  3. «همان که هفت آسمان را تو بر تو آفرید، در آفرینش (خداوند) بخشنده هیچ ناسازواری نمی‌بینی؛ چشم بگردان! آیا هیچ شکاف و رخنه‌ای می‌بینی؟» سوره ملک، آیه ۳.
  4. روح توحید نفی عبودیت غیر خدا، ص۵ و ۶.
  5. رودبندی زاده، مهدی، مقاله «خداشناسی توحیدی»، منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۱، ص۱۲۰.