جعفر بن نسطور رومی
آشنایی اجمالی
وی شخصی موهوم است و بر فرض وجود چنین شخصی، او کذاب بوده که حدود دویست سال پس از رحلت رسول خدا (ص) ادعا کرده صحابی است[۱]. ابن حجر در بخش چهارم الاصابه (توهمات) از وی یاد کرده، می‌گوید: مغلطای در استدراک خود بر ابن اثیر و ابن دباغ در استدراک بر ابن عبدالبر و ذهبی در استدراک خود از وی نام برده اما اسناد مربوط به او را تاریکی و متون را باطل دانسته و او را دجال خوانده‌اند و یا گفته‌اند اصلا او وجود نداشته است. برخی صحابه‌نگاران براساس خبری کذب، او را در شمار صحابه آورده و سپس آن را رد کرده‌اند. وی در این خبر می‌گوید: در جنگ تبوک همراه رسول خدا (ص) بودم که تازیانه از دست آن حضرت افتاد. من از مرکبم پایین آمدم و آن را به دست حضرت دادم. سپس آن حضرت دعا کرد و فرمود: «خداوند عمرت را طولانی گرداند». از این رو، من از آن زمان تاکنون ۳۲۰ سال زندگی کرده‌ام[۲]. از وی احادیثی نیز نقل شده است که با عبارت‌های گوناگونی آن احادیث یا سلسله سند و یا راوی آنها را ناشناخته، نادرست و باطل دانسته‌اند[۳]؛ گرچه برخی منابع، از این روایات در باب استجابت دعای رسول خدا (ص) و مانند آن استفاده کرده‌اند[۴]. چون برخی از این روایات از جعفر بن نسطور از پدرش نقل شده، سبب شده است نسطور را نیز از صحابه بدانند.[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۴۸.
- ↑ ر. ک: ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۴۸؛ شامی، سبل الهدی والرشاد، ج۷، ص۳۶۷.
- ↑ ابن جوزی، الموضوعات، ج۱، ص۲۱۷؛ ذهبی، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، ج۱، ص۴۱۹ و ج۴، ص۱۸۳؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۴۸ و ۶۴۹؛ همو، لسان، ج۲، ص۱۳۰.
- ↑ ر. ک: ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۱، ص۷۴؛ مجلسی، بحار الانوار، ج۱۸، ص۱۷.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «جعفر بن نسطور رومی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۰۴.