جعونة بن زیاد شنی
آشنایی اجمالی
وی منسوب به شَنّ، تیره‌ای از عبدالقیس[۱]، از ربیعة بن نزار[۲] است. او را جعفر نیز گفته‌اند [۳]. تنها براساس روایتی که از وی از رسول خدا (ص) نقل شده است، او را در شمار صحابه آورده‌اند. در این روایت رسول خدا (ص) فرمود: «از داشتن عریف (راهنما) چاره‌ای نیست و جایگاه عریف، دوزخ است» [۴]. ذهبی[۵] سند این روایت را تضعیف کرده و ابن حجر[۶] نیز سلسله رجال سند این روایت را ناشناخته می‌داند. البته این روایت از برخی دیگر نیز نقل شده است[۷].[۸]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ سمعانی، الأنساب، ج۳، ص۴۶۳.
- ↑ ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۲۹۹.
- ↑ مناوی، فیض القدیر، ج۶، ص۴۹۷.
- ↑ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۶۴۲؛ ابن ماکولا، الاکمال، ج ۴، ص۵۰۶؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۵۴۵؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۹۵؛ برای توضیح روایت، ر. ک: مناوی، فیض القدیر، ج۶، ص۴۹۶.
- ↑ ذهبی، تجرید أسماء الصحابه، ج۱، ص۸۶.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۹۵.
- ↑ ر. ک: ابن ابی شیبه، المصنف، ج۶، ص۲۶۶؛ ابویعلی موصلی، احمد بن علی، مسند، ص۳۵۷؛ ابن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۵، ص۳۷۴.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «جعونة بن زیاد شنی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۰۵.