حارثة بن مضرب عبدی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

وی منسوب به عبدی است[۱] و نسبت عبدی به عبد القیس می‌رسد[۲]. ابن حجر[۳] در بخش دوم الاصابه (صغار صحابه) از او یاد کرده، می‌گوید: حارثه زمان رسول خدا a را درک کرد[۴] و بعدها در کوفه ساکن شد از این رو او را به کوفی خوانده‌اند[۵]. خالد برادر اوست[۶]. به گفته ابن سعد[۷] حارث موهایش را با ورس[۸] و زعفران خضاب بسته بود. وی روایاتی از علی، عمر، سلمان، عمار، ابوموسی، ابن مسعود، خباب بن ارت و دیگران نقل کرده است[۹]

ابن معین[۱۰] او را تقه دانسته و ذهبی[۱۱] به نقل از احمد بن حنبل، حدیث او را نیکو شمرده است. ابواسحاق سبیعی راوی اوست[۱۲].[۱۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۷۱؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۵، ص۳۱۷.
  2. سمعانی، الأنساب، ج۴، ص۱۳۵.
  3. اصابه، ج۲، ص۱۳۹.
  4. و نیز ر. ک: ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۵۵.
  5. بخاری، التاریخ الکبیر، ج۳، ص۹۴؛ ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۲۵۵؛ مزی، ج۵، ص۳۱۷.
  6. بخاری، التاریخ الکبیر، ج۳، ص۹۴؛ ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۳۵۲.
  7. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۷۱.
  8. گیاهی زرد رنگ، فراهیدی، خلیل، العین تحقیق مهدی مخزومی، ج۷، ص۲۹۱.
  9. ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۱۷۱؛ طوسی، محمد بن حسن ابوجعفر، الخلاف، ج۳، ص۳۲۲؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۵، ص۳۱۷؛ ذهبی، کاشف، ج۱، ص۳۰۶؛ ابن حجر، تهذیب، ج۲، ص۴۵.
  10. ابن معین، یحیی، تاریخ، ص۹۱.
  11. میزان، ج۱، ص۴۴۶.
  12. ابن حبان، الثقات، ج۴، ص۱۸۲؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۵، ص۳۱۷.
  13. مرادی نسب، حسین، مقاله «حارثة بن مضرب عبدی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۵۰۷.