حباب بن عامر

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

مقدمه

حباب بن عامر بن کعب بن تیم اللاة بن ثعلبه تیمی یا (حباب بنحارث بن کعب بن تیم اللاة بن ثعلبه تیمی)[۱]، از شیعیان ساکن کوفه و از جمله کسانی بود که با حضرت مسلم بن عقیل بیعت کرد. وی پس از گرفتار شدن حضرت مسلم (ع)، به گفته برخی در میان قبیله خویش پنهان شد. هنگامی که از آمدن امام حسین (ع) به سوی کربلا با خبر شد، شبانه و مخفیانه از کوفه خارج شد و در بین راه به امام پیوست و همراه آن حضرت بود تا اینکه در روز عاشورا به شهادت رسید[۲]. برخی شهادت او را در حمله نخست ذکر کرده‌اند[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. مرحوم مامقانی در تنقیح المقال، ج۱، ص۳۵۰ و ابصارالعین، ص۱۷۰ نام پدر او را «عامر»؛ و ابن شهرآشوب در مناقب، ج۴، ص۱۱۳، و سید محسن امین در اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۱۱، نام او را «حارث» ذکر کرده‌اند.
  2. تنقیح المقال، ج۱، ص۲۵۰ و ابصارالعین، ص۱۷۰.
  3. مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۱۱۳؛ نفس المهموم، ص۲۸۵ و ابصارالعین، ص۱۷۰.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۳۶۰.