حبیش اسدی
آشنایی اجمالی
از قبیله بنو اسد بن خزیمه[۱]، از قبایل عدنانی است[۲]. به نقل از ابن حجر[۳]، ابن فتحون و ابن اثیر از بیش یاد کرده‌اند، اما گزارشی که صحابی بودن وی را تأیید کند ارائه نکرده‌اند. چنان که ابن حجر[۴]، شرح حال او را در قسم سوم الاصابه (مخضرمین) آورده است. ابن اثیر[۵] به نقل از ابن اسحاق می‌گوید: بیش از کسانی بود که چون رسول خدا a درگذشت و طلیحه ادعای نبوت کرد، بنو اسد را بر پایبندی به اسلام تشویق می‌کرد[۶]. ابن حجر[۷] همین گزارش را از وثیمه در کتاب الردة به گونه‌ای دیگر نقل می‌کند. براساس این گزارش بیش در ابتدا و هنگام ظهور طلیحة بن خویلد، بنو اسد را علیه اسلام بر می‌انگیخت "كان يُحَرّض بني اسد على الاسلام". چون دعوت طلیحه با ناکامی و شکست روبه رو شد، حبیش اشعاری علیه طلیحه سرود و از وی جدا شد. منشأ اختلاف در این دو گزارش از آنجا ناشی شده است که واژه «لزوم» در گزارش ابن حجر افتاده است؛ زیرا متن چنین بوده است: "كان يحرض بني اسد على لزوم الاسلام". غسان و عبدالرحمن فرزندان حبیش نیز چون پدر، از طلیحه جدا گشتند[۸].[۹]
جستارهای وابسته
- بنو اسد بن خزیمه (قبیله)
- عدنانیان (قبیله)
- غسان بن حبیش اسدی (فرزند)
- عبدالرحمن بن حبیش اسدی (فرزند)
منابع
پانویس
- ↑ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۸۴.
- ↑ ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۱۱.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۴۲.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۴۲.
- ↑ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۸۴.
- ↑ این گزارش در سیره موجود ابن هشام یافت نشد.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۴۱.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۵، ص۸۱ و ۲۶۱.
- ↑ داداش‌نژاد، منصور، مقاله «حبیش اسدی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۵۳۹.